توليد دانش انتظامي معطوف به ارتباطات علمي بين سازماني در ناجا

مسئله اساسي اين مقاله، شناسايي و تبيين ارتباطات علمي بين سازماني با توليد دانش است. هدف اصلي مقاله حاضر، بررسي كاركرد ارتباطات علمي رسمي بين سازماني نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران(ناجا) در رابطه با توليد دانش انتظامي است. چارچوب نظري تحقيق، نظريه كنشگر- شبكه لاتور است. اين مقاله برگرفته از تحقيقي است كه بر حسب هدف، از نوع كاربردي و بر حسب ماهيت، از نوع توصيفي - تحليلي است. قلمروي جغرافيايي تحقيق، سطح ملي است ودر بازه زماني سال 1385 تا سال 1389 انجام شده است. ابزار جمع آوري داده ها، پرسش نامه معكوس است. جامعه آماري تحقيق، شامل تفاهم نامه ها در حوزه ارتباطات علمي رسمي بين سازماني و خروجي هاي علمي ناجا است. نتيجه عمده اين پژوهش نشان مي دهد كه ناجا با بسط ارتباطات علمي برون سازماني و جذب مشاركت علمي اساتيد برون سازماني در يك آمايش سرزميني، در زمينه توليد دانش به مثابه يك دانشگاه نامرئي عمل كرده است.