عوامل اجتماعي موثر بر ميزان قانون گريزي در روابط اجتماعي (مورد مطالعه: افراد 18 سال به بالاي ساكن شهر شيراز)

هدف از اين تحقيق، بررسي عوامل اجتماعي موثر بر ميزان قانون گريزي در روابط اجتماعي در شهر شيراز است. اين تحقيق به روش پيمايشي انجام گرفته است. نمونه گيري از نوع خوشه اي چند مرحله اي بوده و داده ها با استفاده از پرسشنامه، از يك نمونه 377 نفري از افراد بالاي 18 سال شهر شيراز، با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گردآوري شده است. چارچوب نظري اين تحقيق تركيبي از نظريه هاي جامعه شناسي آنومي دوركيم و مرتون است، كه شش فرضيه با استفاده از نظريه هاي مذكور تدوين شد. يافته-هاي تحقيق نشان داد كه 50 درصد از افراد مورد مطالعه، ميزان قانون گريزي در حد زياد، در روابط اجتماعي داشتند. همچنين از بين فرضيه ها، دو مورد آن رد شد، علاوه بر آن فرضيه اول مربوط به ويژگي هاي جمعيت شناختي شامل، سن، جنس و وضعيت تاهل بود كه تنها رابطه جنس و ميزان قانون گريزي در روابط اجتماعي معنادار شد، به اين معني كه مردان بيش از زنان در روابط اجتماعي قانون گريزي داشتند. با استفاده از روش رگرسيوني چند متغيره گام به گام، مهم ترين متغيرهاي مستقل، ميزان مواجهه با پاداش و تنبيه مناسب، احساس تعلق اجتماعي و محدوديت منابع و امكانات شناخته شد، به طوري كه مواجهه كمتري با پاداش و تنبيه قانوني داشتند، احساس تعلق اجتماعي كمتر داشتند و بر محدوديت منابع و امكانات بيشتر تاكيد نمودند، قانون گريزي بيشتري داشتند، در مجموع اين متغيرها 24 درصد از تغيير در متغير وابسته را تبيين نمودند.