ارزيابي شبكه ايستگاه هاي باران سنجي با استفاده از تئوري آنتروپي گسسته (مطالعه موردي: حوضه آبريز كارون بزرگ)

كيفيت مناسب اطلاعات بارندگي ثبت شده در شبكه هاي باران سنجي در طراحي پايدار پروژه هاي آبي نقش مهمي ايفا مي كند. از اين نظر جهت ايجاد شبكه اي بهينه و كارآمد، شبكه هاي باران سنجيبايستي به صورت دوره اي با توجه به نياز و طرح هاي توسعه منابع آب پيش روي، مورد ارزيابي قرار گيرند. در اين پژوهش بر پايه تئوري آنتروپي، ارزش منطقه اي ايستگاه هاي باران سنجي حوضه آبريز كارون بزرگ واقع در استان خوزستان مورد بررسي قرار گرفته است. استفاده از تئوري آنتروپي گسسته، محدوديت نرمال بودن داده ها در تحقيقات قبلي را مرتفع مي نمايد. با در نظر گرفتن گروهي از شاخص هاي آنتروپي همانند آنتروپي مرزي، آنتروپي مشترك وشاخص انتقال اطلاعات بين ايستگاه­ها، به تعيين ايستگاه هاي شاخص و مناطق ضعيف ازنظر تبادل اطلاعات در شبكه پايش حوضه آبريز پرداخته شده وپهنه بندي انجام شده است. تحليل حساسيت نحوه كلاس بندي اطلاعات نشان داد كه مقادير شاخص هاي آنتروپي به تغيير فاصله كلاس بندي اطلاعات حساس، اما رتبه بندي ايستگاه ها حساسيت بسيار كمي را ازخود نشان داد. در نهايت، نتايج حاكي ازاين است كه تئوري آنتروپي قابليت خوبي براي كمي كردن ارزش منطقه اي ايستگاه هاي باران سنجيدر يك شبكه باران سنجي دارد و تراكم 31 ايستگاه شبكه باران سنجي حوضه بهينه مي باشد و مي توان ساير ايستگاه هاي باران سنجي را از شبكه پايش حذف نمود.