رابطه آموزش هاي واپايش اجتماعات بر مهار ناآرامي هاي شهري

اين مقاله با هدف بررسي تاثير آموزش هاي واپايش اجتماعات در مهار ناآرامي هاي شهري صورت پذيرفته و از تركيب دو روش نمونه گيري خوشه اي و طبقه اي استفاده شده است . نيروهاي يگان يكم واپايش اجتماعات به عنوان جامعه آماري درنظر گرفته شده اند كه براي اين منظور از پنج گردان در جامعه(به تعداد 1500 نفر ) از هر گردان تعداد دو گروه به تعداد 320 نفر ، بر اساس فرمول كوكران از بين فرماندهان و كاركنان پليس ضد شورش يگان يكم ناجا كه پيرامون ابعاد مختلف واپايش ناآرامي ها، آموزش هاي مختلفي را گذارنده بودند، انتخاب شد. براي جمع آوري داده ها از دو پرسش نامه استفاده شد. پرسش نامه اول شامل 20 گويه بود كه درآن نوع آموزش هاي واپايش اجتماعات اندازه گيري شد و پرسش نامه دوم شامل 12 گويه بود كه در آن ميزان واپايش مهار ناآرامي ها و شركت در آن و ضرورت شيوه ها ي مختلف مقابله با اغتشاش مورد اندازه گيري قرار گرفت و با استفاده از يك مقياس اندازه گيري پايائي آن 72 درصد به دست آمد. براي تجزيه وتحليل داد هها، از نمونه هاي آماري همبستگي اسپيرمن تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد. نتايج حاصل نشان داد كه اولاً با برنامه ريزي آموز شهاي تخصصي و روان شناختي، مي توان توان مقابله با ناآرامي ها را در كاركنان ارتقا بخشيد. ثانياً بين نظرات برخي نفرات مورد بررسي در خصوص آموزش هاي تخصصي و روان شناختي و ميزان موفقيت در واپايش ناآرامي ها، تفاوت معناداري وجود دارد.