بررسي نقش تفكر انتقادي در راستاي تعالي تفكر راهبردي

به عنوان يك برداشت كلي، تفكر راهبردي عبارت است از تحليل فرصت ها و مشكلات با نگاهي وسيع و فهم تاثير بالقوه اي كه اعمال و اقدام ها مي تواند بر يكديگر داشته باشد. متفكران راهبردي آنچه كه مي تواند باشد را به تصوير مي كشند و نگاهي كلي نگر به چالش ها و موضوعات روزمره دارند . عوامل بسياري مي توانند به عنوان پيش نياز و لازمه تفكر راهبردي بيان شوند ولي در تحقيق حاضر، نگارنده تفكر انتقاد ي را به عنوان يكي از مهم ترين پيش نيازهاي تفكر راهبردي مي داند. تفكر انتقادي تلاش براي ايجاد ارزشياب يهايي منطقي و قابل اطمينان است تا ببينيم كه چه چيزي را مي توانيم منطقي باور كنيم و چه چيز را نمي توانيم. مقاله حاضر به دنبال آن است كه تفكر انتقادي را به عنوان بستر تفكر راهبردي به طور كامل شرح داده و نحوه تاثيرپذيري و تاثيرگذاري آن را از ديدگاه صاحب نظران بيان كند. نوع تحقيق حاضر مروري، از بعد هدف ، كاربردي و از حيث ماهيت و روش، يك تحقيق توصيفي مي باشد. هدف اصلي اين مقاله (تحقيق )، اثبات تاثير تفكر انتقادي بر تفكر راهبردي منابع انساني نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ، به خصوص فرماندهان ارشد است. بعد از بررسي تحقيقات و متون مختلف؛ به اين نتيجه رسيديم كه داشتن تفكر انتقادي شرط اصلي در رشد تفكر راهبردي است. البته امروزه، شرايط محيطي براي همه سازمان ها، و به خصوص ناجا روز به روز دشوارتر م ي شود ؛ مردم و مسئولان انتظار دارند با به كارگيري افرادي در منصب م ديريت و فرماندهي، به خلاقيت و نوآوري هاي لازم براي حل مسائل و مشكلات كاري دست يابند. آنها به دنبال فردي هستند كه قدرت جمع آوري اطلاعات، تجزيه و تحليل، سازمان دهي، نتيجه گيري و ارائه بازخورد لازم را داشته باشد .كليه مهارت هاي ذكر شده، اجزاي اصلي تفكر انتقاد ي به شمار م ي روند .اهميت پرورش مهارت هاي تفكر در حدي است كه برخي صاحب نظران تفكر انتقادي را هدف عمده تحصيلات و تجارب دانشگاهي برشمرده اند.