نقش عدالت در فرآيند استنباط اول و دوم

The role of justice in the first and second inference process

عدالت از كهن‌ترين مفاهيمي است كه بشر با آن آشنا است و در زندگي روزمرّۀ او بسآمد چشمگيري دارد و در نصوص ديني به عنوان يكي از مقاصد اوليه انبياي الاهي از آن ياد شده است. اين مفهوم، مفهومي پيشاديني است؛ اما نبايد فارغ از نگاه به جهان، انسان و سرانجام وي، به تفسير آن پرداخت. چنان‌كه در تطبيق آن بر مصاديق و يافتن عينيت‌هاي آن، وقتي در يك نظام ديده مي‌شود، بايد عناصر مؤثـر در آن را ـ كه در آن نظـام حضـور دارند ـ در نظر داشت. در بخش نظر و نظريه‌پردازي و انديشه‌ورزي با مفهوم و مصداق‌شناسي عدالت، برخوردي بايسته نشده است؛ از اين رو، لازم است كارايي‌هاي آن در كشف حكم باز‌خواني شود تا اجراي عدالت بر بنيان آن صورت پذيرد. عدالت در فقه به مثابۀ يك سند، قاعده و روي‌كرد، حضور مي‌يابد و به مثابۀ يك گفتمان عام در اجراي احكام مكشوف بايد تحقق يابد.

Justice is one of the oldest concepts that humanity is familiar with it and is very common in his life and in religious texts; and it is known as one of the primary purposes of prophets. This concept is prereligious; but it should not be interpreted without looking at the world, man and his ending. So that in its confirmation with the applications and finding its identities, when it is considered in a system, its effective elements should be considered too which are present in the system. In terms of opinion and theorizing and thinking by the concept and meaning of justice, there is not appropriate treatment with it; Therefore it is necessary to review its implications in the detection of the rule, so the justice be enforced based it. Justice considered as a evidence, rule and approach in jurisprudence; and it must be realized as a general discourse in the implementation process of detected rules.