اثربخشي خاطره پردازي گروهي بر شادكامي و اميد به زندگي سالمندان

The Effect of Group Reminiscence on Happiness and Life Expectancy of Elderly

جمعيت سالمندان به طور يكنواختي رو به افزايش است. بحث پيرامون سالمندي و راه‌هاي كاهش مسائل و مشكلاتي كه اين دوره با آن مواجهه است يكي از بحث هاي متداول در جوامع امروزي مي‌باشد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي خاطره پردازي گروهي بر شادكامي و اميد به زندگي سالمندان شهر تهران انجام شد. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود.جامعه ي آماري پژوهش شامل افراد 60 سال به بالاي شهر تهران مي شد. نمونه ا‌ي به حجم 30 سالمند واجد شرايط به شيوه ي نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 15 نفري قرار گرفتند. پرسش نامه‌هاي شادكامي آكسفورد (آرگايل و لو، 1989) و اميد به زندگي ميلر (ميلر و پاورز، 1988) براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده گرديد. برنامه ي خاطره پردازي گروهي بر روي گروه آزمايش در 8 جلسه اجرا و پس از مداخله ي درماني مجدداً پرسش نامه ها بر روي هر دو گروه اجرا شد. در نهايت پس آزمون از گروه آزمايش و كنترل گرفته شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون كولموگروف اسميرنف و تحليل كوواريانس استفاده‌ ‌شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه خاطره پردازي گروهي باعث افزايش شادكامي و اميد به زندگي سالمندان گروه آزمايش شده است. با توجه به نتايج اين پژوهش پيشنهاد مي شود كه متصديان نظام سلامت با معرفي و آموزش روش خاطره پردازي به خانواده ها، مشاوران و مددكاران شاغل در مراكز نگهداري افراد سالمند، گامي در جهت افزايش شادكامي و اميد به زندگي سالمندان بردارند.

The elderly population has been steadily increasing. The discussion about aging and ways of reducing problems which were exposed in this period is one of the most common issues in modern societies. Therefore, this study aimed to investigate effectiveness of group reminiscence on happiness and life expectancy of elderly in Tehran city. This research was quasiexperimental with pretestposttest and control group. The study population consisted all of people 60 years old in Tehran. Sample of 30 eligible elderly was selected by convenience sampling method and were assigned randomly in 2 groups of 15 individuals. Oxford Happiness Questionnaire and Miller's life expectancy were used to collect data. Then group reminiscence therapy was administered on experimental group in 8 sessions and finally posttest was taken from experimental and control groups. KolmogorovSmirnov, Levin and Covariance were used to analyze data. The findings suggested that group reminiscence therapy can increase happiness and life expectancy of elderly in experimental group (P>0.05). According to this study's results, it is recommended that health system officials take step towards increasing happiness and life expectancy of elderly by introducing and training reminiscence to families, counselors and social workers in elderly care centers