اثر بخشي ورزش مغزي بر تعادل ايستا و پويا در سالمندان

The impact of brain gym on static and dynamic balance in elderly

به زمين افتادن يا سقوط يكي از شايع ترين و جدي ترين مشكلات براي افراد بالاي ۶۰ سال است. افتادن، با افت در فعاليت هاي پايه و ابزاري زندگي روزانه ارتباط دارد و آسيب هاي ناشي از آن، از عوامل تعيين كننده ي افت عملكردي در سالمندان جامعه است. بنابراين هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي تمرينات ورزش مغزي بر تعادل ايستا و پويا در سالمندان فاقد فعاليت بدني منظم بود. اين پژوهش از نوع مطالعات نيمه تجربي و جامعه ي آن شامل تمامي افراد سالمند ساكن در خانه هاي سالمندان شهر ساري بود. روش نمونه گيري پژوهش نيز از نوع نمونه گيري در دسترس بود. به اين منظور، با توجه به معيارهاي ورود و خروج، 30 سالمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه آزمايشي تمرينات ورزش مغزي كه به صورت اختصاصي جهت بهبود تعادل بدن طراحي شده اند را به مدت 8 جلسه ي 30 دقيقه اي اجرا كردند. به منظور اندازه گيري تعادل ايستا و پوياي شركت كنندگان در پيش آزمون و پس آزمون به ترتيب از آزمون لك لك (جانسون و نلسون، 1979) و آزمون برخاستن و حركت كردن زمان دار (پدسيادلو و ريچاردسون، 1991) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها، آزمون تحليل كواريانس مورد استفاده قرار گرفت. در نهايت نتايج نشان داد كه با كنترل نمره ي يش آزمون، بين نمرات تعادل ايستا و پوياي دو گروه آزمايش و كنترل تفاوت معنادار وجود دارد. يافته هاي اين پژوهش مؤيد تأثير تمرينات ورزش مغزي بر عوامل حركتي مرتبط با افتادن و پيشگيري احتمالي از افتادن در سالمندان است.

Falling down or even collapse is one of the most serious, as well as prevalent, difficulties people in their elderly face. Falling is related to decline in activities in basic life and also to those which are instrumental in daily life. Falling and the subsequent injuries are determinant factors of performance decline in elderly denizens of the society. The aim of this study is to investigate the effect of brain gym exercises on static and dynamic balance of those in elderly who do not have any regular physical activity. The following papers are an empirical study in which the sampling was the available ilk. For this purpose, 30 people in their elderly were selected and randomly divided into two groups of 15, according to inclusion and exclusion criteria. The empirical group performed brain gym exercises, which have been exclusively designed to improve body balance, in 8 sessions of 30 minutes. Stork and timed standupanddown tests were utilized in order to measure static and dynamic balance of participants in both pre and posttests respectively. Moreover, Covariance test was used to analyze the data. Concludingly, it was demonstrated that by controlling the pretest scores, there is a significant difference between static and dynamic balance of the control and empirical group. The findings of this study are indicative of the brain gym exercise influence on motor factors associated with falling and, concomitantly, on those with possible prevention of falling in the elderly.