رابطه حمايت اجتماعي و بهزيستي رواني در سالمندان مراجعه‌كننده به مراكز توانبخشي روزانه

Relationship Between Social Support and Subjective Well-being in Older Adults

اهداف سالمندان یكی از گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه هستند كه از نظر جسمی، روانی، اجتماعی و بهداشتی نیازهای ویژه‌ای دارند. سالمندشدن و به‌دنبال آن افزایش بیماری‌های مزمن، بیشتر باعث افزایش معلولیت، وابستگی و ناتوانی سالمندان جامعه می‌شود. با توجه به اینكه انواع حمایت اجتماعی در افزایش سلامت روانی سالمندان از اهمیت خاصی برخوردار است، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با بهزیستی روانی در سالمندان مراكز جامع توانبخشی روزانه سالمندان استان تهران، می‌پردازد. مواد و روش ها این مطالعه از نوع همبستگی و جامعه پژوهش آن را كلیه سالمندان مراجعه‌كننده به مراكز جامع توانبخشی روزانه استان تهران در سال 1393 تشكیل می‌دادند كه 147 نفر از آنان به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای-تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه، برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه حمایت اجتماعی نوربك و برای ارزیابی بهزیستی روانی از پرسشنامه و مقیاس سنجش روحیه فیلادلفیا استفاده گردید و داده ها به‌وسیله نسخه 20 نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها در این مطالعه 147 سالمند شركت كردند كه80 نفر (4/54 درصد) از آنان مرد بودند. میانگین سنی پاسخ‌گویان در این پژوهش 9/71 سال (انحراف معیار 09/5) بود. براساس یافته‌ها، میانگین بهزیستی روانی (میانگین=65/8) (انحراف معیار 28/2) بود كه نشان‌دهنده وضعیت متوسط بهزیستی روانی است. علاوه‌براین نتایج نشان داد كه بین حمایت اجتماعی ادراك‌شده (P=0/002) با بهزیستی روانی، رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. نتیجه گیری براساس یافته‌های این مطالعه، حمایت اجتماعی با بهزیستی روانی رابطه مثبت دارد. بنابراین، افزایش حمایت اجتماعی سالمندان می‌تواند تأثیر مهمی بر بهزیستی روانی و عملكرد اجتماعی سالمندان داشته باشد. از سوی دیگر، افزایش حمایت‌های اجتماعی نیز می‌تواند باعث تقویت بهزیستی روانی سالمندان شود.

Objectives The main aim of this study was to investigate the relationship between social support and subjective well-being in the elderly referring to rehabilitation day centers in Tehran Province. Methods & Materials This is a cross-sectional and correlational study. The study population was all the elderly referring to the rehabilitation day centers in Tehran Province. The sample size was 147 people, which were selected by random cluster sampling. To gather the data, Norbeck social support questionnaire, Philadelphia morale scale and a socio-demographic questionnaire were use. The Pearson and Spearman correlation coefficients, Chi-square, Independent t-test, Kruskal-Wallis, and ANOVA used for data analysis. Results A total of 80 (54.4 %) of sample were male. The mean (SD) age of older adults was 71.9 (5.09) years and mean of subjective wellbeing was 8.65 (2.28). The relationship between social support and subjective wellbeing was statistically significant (P=0.002, r=0.273). Conclusion The findings showed significant relationship between social support and subjective well-being. It seems that having high social support will lead to better subjective well-being.