بررسي عملكرد سيستم هاي دهليزي حسي عمقي و بينايي در كنترل پوسچر مردان سالمند

Evaluation of Performance of the Vestibular Proprioception and Vision Systems on Postural Control of Old Men

اهداف بررسی عملكرد سیستم‌های حسی به‌عنوان منابع بازخوردی در كنترل تعادل بدن به‌هنگام مواجهه سالمندان با آشفتگی‌های ناگهانی، به دانشمندان در شناخت سازوكار كنترل پوسچر در این گروه سنی و تنظیم برنامه‌های توانبخشی برای آنها كمك می‌كند. هدف این مطالعه بررسی عملكرد سیستم‌های دهلیزی، حسی عمقی و بینایی در كنترل پوسچر مردان سالمند بود. مواد و روش ها نوسانات پوسچر 40 آزمودنی مرد، در دو گروه A (59-50 سال) و B (69-60 سال) در پنج وضعیت طبیعی (I)، آشفتگی دهلیزی (II)، آشفتگی حسی-عمقی (III)، آشفتگی بینایی (IV) و ارائه بازخورد بینایی ویژه از مركز فشار پا (V) به‌وسیله دستگاه تعادل‌سنج دینامیكی اندازه‌گیری شد و اطلاعات به‌دست‌آمده به روش آماری MANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نتایج نشان داد بین عامل سن و نوسانات پوسچر تاثیرمتقابل وجود دارد(013/0=P)، درحالت (I) نوسانات كلی پوسچر گروه B نسبت به گروه A بطور معناداری بیشتر بود (01/0=P). ایجاد وضعیت (II) در هر دو گروه، باعث افزایش3/1 برابر نوسانات كلی پوسچر نسبت به حالت (I) شد. در حالت (III) این افزایش در گروه A، 7/1 برابر و در گروه B، 8/1 برابر شد. در حالت (IV)، نوسانات كلی پوسچر نسبت به حالت (I) در گروه A، 3/2 برابر و در گروه B، 9/2 برابر شد. در حالت (V)، نوسانات كلی پوسچر نسبت به حالت (I) در هر دو گروه تغییر معناداری نكرد (074/0=P). همچنین در هر دو گروه، نوسانات پوسچر در جهت قدامی خلفی به‌طور معناداری بیشتر از جهت داخلی جانبی بود (031/0=P). نتیجه گیری با ورود افراد به دهه ششم عمر، به‌علت افول منابع بازخوردی و تضعیف سیستم‌های حسی، اختلالات چشم‌گیری در را‌ه‌اندازی دستورات اصلاحی در سازوكار كنترل پوسچر رخ می‌دهد. در نتیجه نوسانات پوسچر، به‌ویژه در جهت قدامی خلفی، به‌طور قابل توجهی افزایش می‌یابد؛ به‌گونه‌ای كه كنترل پوسچر افراد در این سنین تضعیف می‌شود و احتمال زمین‌خوردن آنها قوت می‌گیرد. ضعف مشهودتر سالمندان در برابر اختلالات بصری، نشانگر تكیه ترجیحی آنها بر اطلاعات این سیستم به‌عنوان سیستم غالب دركنترل پوسچر است. 

Objectives Social participation is an important aspect of health in ageing. It is also a part of life and a key element in function that improves physical and psychological health in the elderly. Using assistive mobility devices may influence social participation in this population. Current study aimed to compare social participation in older adults who use assistive mobility devices with those who do not use assistive devices in Tehran. Methods & Materials In this cross-sectional study, older adults with and without assistive mobility devices were comprised in their social participation. Seventy-nine old age adults (39 women and 40 men) who were 60 years or older were recruited using convenience sampling method. They completed life habit, mini mental state and demographic questionnaires. For analyzing continuous data with normal distribution, t test and ANOVA were used, while Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests were used for categorical variables or those with non-normal distribution. Results The finding indicates that older adults with assistive mobility devices engage less in social participation than those who do not use these devices (P<0.05). Older adults in age group of 60-74 years had higher social participation in comparison with those in 75-89 age group (P<0.05). There was no significant differences between male and females, and single older adults and married ones in their social participation. Conclusion Type of assistive device affects social participation in older adults. The results suggest that older adults with higher physical ability have higher social participation. Older adults who use assistive devices face with more limitations to participate socially in their community. It is necessary for rehabilitation team to pay attention in improving social participation of older adults.