تأثير تمرينات تعادلي قدرتي و تركيبي بر تعادل زنان سالمند

Effect of Balance, Strength, and Combined Training on the Balance of the Elderly Women

اهداف سالمندی با كاهش ظرفیت فیزیولوژیكی و عملكردی در ارتباط است كه می‌تواند باعث افزایش ناتوانی، كاهش تعادل و افتادن شود؛ بنابراین، هدف این تحقیق بررسی تفاوت تأثیر تمرینات تعادلی، قدرتی و تركیبی (تعادلی و قدرتی) بر شاخص‌های كنترل قامت (كلی، قدامی-خلفی و میانی-جانبی) زنان سالمند است. مواد و روش ها  24 زن سالمند بدون سابقه آسیب در اندام‌های تحتانی، داوطلبانه در این مطالعه شركت داشتند كه به‌صورت تصادفی در 3 گروه قرار گرفتند: تعادلی (8 نفر)، قدرتی (8 نفر) و تركیبی (8 نفر). برنامه تمرینی در 18 جلسه در دانشگاه شهیدبهشتی اجرا و نمرات تعادل با استفاده از دستگاه تعادل‌سنج بایودكس اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با آزمون تحلیل واریانس عاملی (3 گروه در 2 زمان)، تحلیل واریانس یك‌طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی (05/0≥P) صورت پذیرفت. یافته ها بعد از تمرینات، گروه تعادلی و تركیبی نسبت به پیش‌آزمون در شاخص‌های كنترل قامت (كلی، قدامی-خلفی و میانی-جانبی) و گروه تمرین قدرتی در شاخص‌های (قدامی-خلفی و میانی-جانبی) پیشرفت معنی‌داری داشتند. در تعادل كلی بین گروه‌های تعادلی (P=0/0001) و تركیبی (P=0/001) با گروه قدرتی، تفاوت معنی‌داری وجود داشت. همچنین در تعادل قدامی-خلفی بین گروه‌های تعادلی (P=‌0/0001) و تركیبی (P=‌0/0001) با گروه قدرتی تفاوت معنی‌داری وجود داشت، اما در تعادل میانی-جانبی بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه گیری برنامه‌های تمرینی تعادلی باعث اختلال تعادل فرد در حین تمرین و تمرینات تركیبی باعث كاهش بیشتر نوسان قامتی نسبت به تمرینات قدرتی می‌شود و خطر افتادن را در افراد سالمند كاهش می‌دهد.

Objectives Ageing is associated with a number of physiologic and functional declines that can increase disability, frailty, and falls in the elderly. Therefore, the purpose of the present study was to study and compare the effect of balance, strength, and combined trainings on the balance (overall, anterior-posterior, medial-lateral) of the elderly women. Methods & Materials Twenty-four older female adults (without history of any injuries in their lower limbs) were participated voluntarily in this study and randomly assigned into 3 groups: balance (n=8), strength (n=8) and combined (n=8). A 6-week exercise program was performed at Shahid Beheshti University. The program was performed 3 days per week. Before and after implementation of exercise program, the balance status of the subjects was measured by Biodex stability system. The data were analyzed using 2-way analysis of variance (group×time ANOVA) with repeated measures on time, paired–sample t-test, 1–way ANOVA, and Bonferroni post–hoc test (P≤0.005). Results At the end of training programs, significant improvements were observed between the balance and combined groups with regard to the indexes of overall, anterior–posterior, and medial–lateral balance. Also, the strength group showed a significant growth in the indexes of anterior-posterior and medial-lateral compared to the beginning of the study. There was a significant difference between the balance (P=0.0001) and combined groups (P=0.001) with the strength group with regard to the index of overall balance. Also, there was a significant difference between balance group (P=0.0001) and the combined group (P=0.0001) regarding the anterior-posterior balance. But there were no significant differences between groups with regard to the medial-lateral balance. Conclusion The study showed that perturbation–based balance training and combined training had the better effects compared to the strength training.