مقايسه نيمرخ عضلاني اسكلتي افراد سالمند با و بدون سابقه افتادن

Comparing the Musculoskeletal Profile of the Elderly with and without History of Falling

اهداف در پژوهش حاضر نیمرخ عضلانی–اسكلتی افراد سالمند با و بدون سابقه افتادن مقیم آسایشگاه‌های شهرستان رشت مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش ها آزمودنی‌های این مطالعه شامل 54 نفر از سالمندان زن و مرد 60 سال و بالاتر بود. به‌طور كلی 16 نفر به‌عنوان سالمندان باسابقه افتادن در طول یك سال اخیر با میانگین±انحراف معیار سنی 90/9±79 سال، قد 103/0±51/1 متر و وزن 12/11±03/60 كیلوگرم و 38 نفر به‌عنوان سالمندان بدون سابقه افتادن با میانگین±انحراف معیار سنی 16/8±16/70 سال و قد 11/0±56/1 متر و وزن 93/14±6/65 كیلوگرم در پژوهش شركت كردند. متغیرهای قوس كف پا، فاصله دو كندیل ران، كایفوز، لوردوز، انعطاف‌پذیری و توانایی راه‌رفتن به‌ترتیب به‌وسیله خط‌كش، كولیس، خط‌كش منعطف، آزمون خمش و رسش و پرسشنامه ارزیابی عملكردی راه‌رفتن اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و آزمون تی مستقل استفاده شد و سطح معناداری در این مطالعه 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها در گروه سالمندان باسابقه افتادن میانگین و انحراف معیار متغیرها بدین ترتیب بود: شاخص توده بدنی 35/3±95/25 كیلوگرم بر مترمربع، قوس كف پا 34/4±94/9 میلی‌متر، انعطاف‌پذیری 38/6±25/8 سانتی‌متر، لوردوز 48/9±86/20 درجه، كایفوز 98/14±07/35 درجه. در گروه سالمندان بدون سابقه افتادن نیز میزان این متغیرها به‌شرح ذیل بود: شاخص توده بدنی 12/5±87/26 كیلوگرم بر متر‌مربع، قوس كف پا 60/5±95/10 میلی‌متر، انعطاف‌پذیری 24/5±16/8 سانتی‌متر، لوردوز 78/14±66/26 درجه و كایفوز 84/9±11/41 درجه بود. این دسته از متغیرها در دو گروه تفاوت معناداری نداشتند، ولی در آزمون‌های ارزیابی عملكردی راه‌رفتن و فاصله دو كندیل ران، تفاوت معنادار مشاهده شد. در گروه سالمندان باسابقه افتادن، فاصله دو كندیل ران و آزمون ارزیابی عملكردی راه‌رفتن به‌ترتیب 38/2±74/2 سانتی‌متر و 09/7±50/12 و در گروه سالمندان بدون سابقه افتادن، فاصله دو كندیل ران و آزمون عملكردی راه‌رفتن به‌ترتیب 4/1±20/1 سانتی‌متر و 49/5±63/23 به‌دست آمد. بر این اساس، در گروه سالمندان باسابقه افتادن، فاصله دو كندیل ران بیشتر و سطح عملكرد پایین‌تر بود (05/0P≤). نتیجه گیری یافته‌ها نشان داد كه هیچ‌یك از متغیرهای ارتفاع قوس پا، انعطاف‌پذیری، لوردوز و كایفوز در دو گروه مورد مطالعه با هم اختلاف آماری معناداری نداشته‌اند؛ در‌حالی‌كه دو گروه در فاصله دو كندیل ران و عملكرد راه‌رفتن با هم اختلاف معناداری داشته‌اند. به‌نظر می‌رسد پرسشنامه عملكردی راه‌رفتن و اندازه‌گیری فاصله دو كندیل ران بهترین عوامل برای تفكیك دو گروه بوده است؛ بنابراین، شاید بتوان از این روش‌ها به‌عنوان روشی مناسب در پیش‌بینی و به‌دنبال آن پیشگیری از افتادن سالمندان استفاده كرد.

Objectives The purpose of current study was to study and compare the musculoskeletal profile of the elderly with and without the history of falling living at nursing homes in Rasht, Iran. Methods & Materials A total of 54 elderly men and women, aged 60 years and older participated in this study. Of them, 16 (fall group) experienced a fall in the previous year (Mean (SD) of age, 79 (9.90) years; height, 1.51 (0.103) m; and weight 60.03 (11.12) kg) and 38 (no fall group) had no history of falling (Mean (SD) of age, 70.16 (8.16) years; height 1.56 (0.11) m; and weight 65.6 (14.93) kg). The foot arch, distance between femoral condyles, kyphosis, lordosis, flexibility and the ability to walk were measured by ruler, caliper, flexible ruler, sit and reach test, and functional gait assessment questionnaires, respectively. Data analysis was done through independent t-test using SPSS. Study significance level was set at 0.05. Results In the fall group the mean (SD) of measured variables were as follows: body mass index (BMI), 25.95 (3.35) kg/m2; foot arch 9.94 (4.34) mm; flexibility, 8.25 (6.38) cm, lordosis 20.86 (9.48) degree; kyphosis 35.07 (14.98) degree. And in no fall group, the same variables were as follows: BMI, 26.87 (5.12) kg/m2; foot arch 10.95 (5.60) mm; flexibility 8.16 (5.24) cm; lordosis 26.66 (14.78) degree; and kyphosis, 41.11 (9.84) degree. These variables were not significantly different between the groups; however, the functional gait assessment and distance between femoral condyles test showed significant differences. In the group with a history of fall, the functional gait assessment and distance between femoral condyles were 12.50 (7.07) and 2.74 (2.38) cm and in the group without a history of fall functional gait assessment and distance between femoral condyles were 23.63 (5.49) and 1.20 (1.4) cm, respectively. According to the results, in the fall group, the distance between femoral condyles was more and the performance level was less (P≤0.05). Conclusion Results showed that none of the variables of foot arch, flexibility, lordosis, and kyphosis were significantly different between 2 groups and were not risk factors for falling among older people. While the distance between femoral condyles and functional gait assessment in 2 groups were significantly different. It seems that functional gait assessment test and the distance between two condyles were the best indexes for the distinction between 2 groups. Perhaps, this method can be used as an appropriate way for predicting and consequently preventing the elderly from falling.