تأثير صداي سفيد بر خواب بيماران سالمند بستري در واحد مراقبت كرونري

Effect of White Noise on the Sleep of Elderly Patients Hospitalized in Coronary Care Units

اهداف اختلالات خواب در بیماران سالمند بستری در واحدهای مراقبت كرونری شیوع بالایی دارد و این اختلالات به‌همراه تغییرات وضعیت خواب مرتبط به سن در سالمند تشدید می‌شود. تحقیق حاضر با هدف تعیین تأثیر صدای سفید بر خواب بیماران سالمند بستری در واحد مراقبت كرونری انجام شد. مواد و روش ها مطالعه حاضر، مطالعه‌ای نیمه‌تجربی بود كه طی آن 40 بیمار سالمند بستری‌شده در واحد مراقبت كرونری كه واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، از طریق نمونه‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. طی این پژوهش، كل مدت زمان خواب در شب و مدت زمان القای خواب بیماران قبل از مطالعه، در روز اول پذیرش و پس از یك هفته بستری در واحد مراقبت كرونری برای دو گروه بررسی شد. در مدت این یك هفته، برای گروه تجربه قبل از خواب به‌مدت دو ساعت صدای سفید (صدای امواج اقیانوس) پخش شد، اما گروه كنترل، مداخله‌ای دریافت نكرد. داده‌های پژوهش با آزمون‌های آماری (مجذور كی، تی زوجی و مستقل) با استفاده از نسخه 18 نرم‌افزار SPSS تجزیه‌و‌تحلیل شد. یافته ها میانگین سنی شركت‌كنندگان در گروه كنترل 19/6±75/68 سال و در گروه مداخله 15/5±05/67 بود. بیشتر شركت‌كنندگان در این طرح سالمندان مرد (5/57 درصد) بودند. بیشتر شركت‌كنندگان با تشخیص سندرم حاد كرونری در واحد مراقبت كرونری بستری شده بودند (80 درصد) و 65 درصد از آنان سابقه بستری در بیمارستان را داشتند. در گروه كنترل میانگین مدت زمان خواب سالمندان در شب و بستری‌شدن در بیمارستان 86/0±16/7 ساعت بود كه پس از مطالعه به 56/0±69/4 ساعت كاهش یافته بود. میانگین مدت‌زمان القای خواب از 4/5±20 دقیقه قبل از مطالعه به 4/5±28 دقیقه پس از مطالعه افزایش یافت كه این یافته بیانگر افت معنی‌دار وضعیت خواب بود در بیماران سالمند پس از بستری‌شدن در واحد مراقبت كرونری بود (P<0/001). میانگین مدت زمان خواب شبانه قبل از مطالعه در گروه مداخله با گروه كنترل، تفاوت معنی‌داری را نشان نداد [91/0±75/6 (146/0=P)]، اما پس از مطالعه، میانگین مدت زمان خواب در گروه مداخله كاهش معنی‌داری را نشان نداد [91/0±04/7 (12/0=P)]. مدت زمان القای خواب بیماران سالمند در گروه كنترل نیز از 14/19±5 دقیقه قبل از مطالعه به 2/4±17 دقیقه كاهش یافت (17/0=P).مقایسه مدت زمان خواب شبانه و مدت زمان القا خواب دو گروه پس از مطالعه حاكی از تفاوت معنی دار دو گروه بود (P<0/001). نتیجه گیری صدای سفید، مجموعه صداهایی با دامنه شدت صداهای متفاوت است. یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد با وجود آنكه صدای سفید وضعیت خواب بیماران سالمند را از نظر آماری تغییر معناداری نداده است، اما از افت ساعت خواب و افزایش زمان القای خواب جلوگیری كرده است. استفاده از صدای سفید با توجه به افزایش آستانه تحریك شنوایی و اثرات القایی آن بر خواب و همچنین هزینه-اثربخشی مناسب آن، برای تعداد زیادی از بیماران سالمند بستری در واحدهای مراقبتی قابل‌استفاده است.

Objectives Sleep disorders are prevalent among elderly patients admitted to coronary care units (CCUs). Moreover, the sleep disorders intensify with age-related changes. Thus, this study aimed to determine the effect of white noise on the sleep of elderly patients admitted to CCUs. Methods & Materials This quasi-experimental research included 40 patients who were admitted to CCU. The sampling was done by convenience sampling method and by following the inclusion criteria. In this study, sleep duration and sleep latency of the patients were measured on the first day of hospital admission and 1 week after hospitalization in CCU in both the control group and experimental group. The experimental group received “white noise” (ocean sound) for 2 hours each day before bedtime for 1 week while the control group received no such noise. The obtained data were analyzed by statistical tests (Chi-squared test, independent t-test, and paired t-test) through SPSS, version 18. Results The mean (SD) age of the participants was 68.75 (6.19) years in the control group and 67.05 (5.15) years in the experimental group. Most participants were men (57.5%). In addition, most of them were hospitalized with acute coronary syndrome (80%), and 65% had a history of hospitalization. The mean (SD) sleep duration in the control group was 7.16 (0.86) hours before the intervention, which decreased to 4.69±0.56 hours after the study. The mean (SD) sleep latency in the control group increased from 20±5.4 minutes to 28±5.4 minutes after the intervention, which shows a significant reduction in sleep quantity after hospitalization (P<0.001). The mean (SD) sleep duration of the experimental group did not show any significant difference with that of the control group (6.75 [0.91] h) (P=0.146). Furthermore, after the study, the mean (SD) of sleep duration in the experimental group did not show any significant reduction (7.04 [0.91] h) (P=0.12). The sleep latency duration of the older people in the control group decreased from 19 (5.4) minutes to 17 (4.2) minutes (P=0.17). The comparison of sleep duration and sleep latency of both groups after the study indicated a significant difference between 2 groups (P<0.001 for both variables). Conclusion Our results showed that white noise did not significantly change the sleep quality of old patients; however, it prevented the decrease in sleep duration and the increase in sleep latency duration. White noise with regard to its effects on increasing auditory stimulation threshold, its sleep induction, and suitable cost-effectiveness, can be used for some old patients hospitalized in CCUs.