بررسي ارتباط بين نتايج آزمون ويدئونيستاگموگرافي (VNG) با تعداد دفعات زمين خوردن سالمندان

Vestibular System Evaluation: Results on Analysis of Vestibulonystagmography (VNG))

  هدف: زمين‌خوردن از جمله مهم‌ترين مشكلات دوران سالمندی است و به‌عنوان يكی از مشكلات دوران سالمندی تلقی می‌شود. زمين‌خوردن‌های پی‌درپی از علل عمده مرگ‌و‌مير در اين گروه گزارش شده است و دال بر عملكرد ضعيف جسمی و شناختی است. هدف از اين مقاله، بررسی ارتباط بين نتايج آزمون ويدئونيستاگموگرافی با تعداد دفعات زمين‌خوردن در سالمندان است.   روش بررسی: در اين مطالعه 60 سالمند بالای 65 سال شركت كردند كه 30 نفر از آنها حداقل يك‌بار سابقه زمين‌خوردن (گروه مورد) را داشت و 30 نفر ديگر سابقه زمين‌خوردن نداشتند (‌گروه شاهد‌). آزمون‌های ساكاد، تعقيب آرام، نگاه خيره، نيستاگموس وضعيتی، نيستاگموس خودبه‌خودی و كالريك كه زيرمجموعه‌های آزمون VNG است، در دانشكده توان‌بخشی دانشگاه علوم پزشكی تهران انجام شد. پس از انجام آزمون، از نسخه 19 نرم‌افزار SPSS برای تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده گرديد.   يافته‌ها: براساس نتايج به‌دست‌آمده،% 74 از افراد گروه مورد در آزمون كالريك عملكرد غيرطبيعی داشتند. نتايج آزمون‌های ساكاد، نگاه خيره و تعقيب آرام نيز در %60 از افراد اين گروه غيرطبيعی بود (p<0.05). همچنين عملكرد افراد مبتلا به اختلالات وستيبولار مركزی نسبت به افراد مبتلا به اختلالات وستيبولار محيطی ضعيف‌تر بود. نتيجه‌گيری: گروه شاهد در تمام زيرمجموعه‌های آزمون VNG عملكرد بهتری نسبت به گروه مورد داشتند كه دال بر وضعيت بهتر سيستم وستيبولار در اين گروه است.

  Objective: Falls are one of the major problems in the elderly and are considered one of the “Geriatric Giants”. Recurrent falls an important cause of morbidity and mortality in this segment of the population and is a marker of poor physical and cognitive status. The aim of the present study is to compare the VNG (Videonystagmography) test results in adults with and without falls history.   Materials & Methods : 60 adults ( 30 with one or more falls history and 30 without any falls history )above 65 year old performed the VNG subtests included saccade, gaze, smooth pursuit, positional nystagmus, spontaneous nystagmus and caloric at rehabilitation faculty of Tehran University of Medical Sciences.   Results: According to the data 74% of the faller group showed abnormal performance in the caloric subtest and more than 60% had abnormal results in the saccade, gaze and smooth pursuit subtests too. The members who suffered from central vestibular disorders had worse function than the others who suffered from peripheral vestibular ones. Conclusion: The non- faller group had better performance than the faller group in all of the subtests which indicates better vestibular system status in this group. According to the results, VNG performance can help guide the clinicians in the development of a safe exercise program.