مطالعه‌ي دلايل رها شدگي وبلاگ نويسي: مطالعه موردي وبلاگهاي ايراني

از سال 1380 كه اولين وبلاگ فارسي خلق شد وبلاگ‌هاي زيادي پا به دنياي مجازي فارسي‌زبان گذاشتند كه غالبا توسط ايرانيان نگاشته مي‌شدند. اشتياق ايرانيان به وبلاگ‌نويسي چنان بود كه زبان فارسي در مقطعي از زمان، به چهارمين زبان وبلاگستان جهاني تبديل شد. اما مشاهده‌ي وبلاگستان فارسي نشان مي‌دهد كه جمع قابل توجهي از وبلاگ‌نويسان بعد از مدتي وبلاگ‌نويسي را ترك و وبلاگ را به حال خود رها مي‌كنند. اين مقاله به مطالعه‌ي دلايل ترك وبلاگ‌نويسي با توجه به خصوصيات روان- جامعه شناختي وبلاگ‌نويسان و مشخصات اجتماعي-فرهنگي جامعه‌ي ايراني خواهد پرداخت. در ابتدا با بهره‌گيري از نظريه‌هاي روانشناسي ارتباطات، روانشناسي اجتماعي و فلسفه‌ي اجتماعي (ليپيانسكي، ميد، هونت و غيره) نشان خواهيم داد كه وبلاگنويسان مورد مطالعه در اين تحقيق در پي ارضاي برخي نيازهاي رواني- اجتماعي خويش، وبلاگنويسي را آغاز مي‌كنند. سپس به تبيين اين موضوع خواهيم پرداخت كه چگونه عدم ارضا يا ارضاي ديگرگونه‌ي اين نيازها به رها كردن وبلاگ يا توسل به ابزارهاي ديگر دنياي مجازي منجر خواهد شد. اين تحقيق نشان مي‌دهد كه عوامل مختلف نظير كنترل و فشار اجتماعي، فيلتر شدن وبلاگ و ظهور ساير ابزارهاي ارتباطي اينترنتي نظير شبكه‌هاي اجتماعي در رها كردن وبلاگ نقش بازي مي‌كنند. براي مطالعه‌ي اين موضوع از دو روش جمع‌آوري و تحليل داده استفاده كرديم: تحليل محتواي شش ماه از يادداشت‌هاي سي وبلاگ و كامنت‌هاي اين يادداشت‌ها، و نيز مصاحبه نيمه هدايت شده با صاحبان اين وبلاگ‌ها.