سازگاري ساختاري سيستم هاي صنعتي ساختما ن سازي

نوشته حاضر به مشكلات موجود در روش ها و سيست م هاي صنعتي ساختما ن سازي در پاسخ به نيازهاي جمعيت در حال رشد، كيفيت نسبتا پايين محصول نهايي، تقاضا براي ساخت با كيفيت بالاتر، بالا بودن ميزان مصرف انرژي و مواد اوليه در ساختما ن سازي و تاثيرات منفي محيطي ناشي از توليد انبوه زباله و نخال ه هاي ساختماني مي پردازد. علاوه بر لزوم ساخت ساختما ن هاي جديد، كيفيت ضعيف فرآيند ساخت، باعث تسريع استهلاك ساختما ن هاي موجود شده و در نهايت، تقاضا براي ساختمان هاي جديد را افزايش مي دهد. علاوه بر موارد فوق، دور ه هاي زماني طولاني بازيافت مصالح از نخال ه هاي ساختماني، آلودگي محيط زيست در فرآيند بازيافت مصالح، بالا بودن هزينه مصالح و ماشي نآلات ساختماني، تاثير تغييرات (عملكردي، تكنولوژيك، اقتصادي، فرهنگي و اكولوژيك) مداوم بر ساختمان ها در دوره عمر آنها، نياز متغير و روزافزون به بناها و گستر شپذيري و انعطاف پذيري نامناسب و اندك بناهاي موجود نيز جزو مهمترين مسايل سيست م هاي صنعتي ساختما ن سازي هستند كه دوره عمر مورد انتظار ساختما ن هاي موجود را به شدت كاهش داده و باعث ايجاد تغييرات كلي و اساسي ساختاري در دور ه هاي زماني كوتاه مدت مي شوند. مهمترين اهداف اين مقاله عبارت است از تبيين اهميت ساختار و اجزاي سيست م هاي صنعتي ساختما ن سازي و ارزيابي امكان، روش ها و مزاياي سازگاري و بروزآوري آنها بعد از دوره عمر مفيد است. علاوه بر اين، رو ش هاي عملي و تكنيكي دستيابي به سيست م هاي صنعتي ساختما ن سازي با قابليت بروزآوري، سازگاري و استفاده مجدد مورد بررسي قرار گرفته و رو ش هاي سازگارسازي سيست م هاي صنعتي ساختما ن سازي در برابر تغييرات موثر ارائه شده است؛ به نحوي كه: الف) اين سيست م هاي ساختماني، پاسخي درخور در برابر نياز به ساختمان جديد داشته باشند ب) با دارا بودن امكان استفاده مجدد از اجزاي ساختاري در برابر تغييرات موثر در طول دوره عمر ساختمان، بتوانند پاسخي مناسب براساس طرح، بنا، شرايط و نياز جديد را ارائه دهند.