حاملين توسعه و احياء، از احياء آمرانه تا بازسازي مشاركتي (مورد پژوهش (بررسي سه نمونه توسعه و احياء با تأكيد بر نقش حاملين))

امروزه توسعه و احیای كالبدی در قالب پروژه های مختلف ساختمانی اعم از ساختمان های جدید و یا پروژه های بازسازی، بهسازی و نوسازی در بافت های تاریخی در مناطق مختلف دنیا اجرا می شود. نحوه و میزان مشاركت مردم، فعالیت فنی كارشناسان و عملكرد مدیریتی مسئولین به عنوان حاملین هر نوع توسعه و احیاء، روابط و نوع همكاری آن ها از پارامترهای مهمی است كه توجه به آن می تواند در موفقیت یا شكست هر پروژه ساختمانی نقش اساسی داشته باشد. با توجه به این امر و اعتقاد به نقش كلیدی تقسیم وظایف مناسب در هر پروژه اجرایی به منظور تضمین آینده پروژه، تحقیق حاضر چند نمونه كار انجام شده در این زمینه را بررسی و با مقایسه آن ها به دنبال دستیابی به نتیجه ای قابل استناد می باشد. در نهایت تحقیق به دنبال این رویكرد است كه توسعه پایدار بدون ایجاد ساختار مطلوب برای فعالیت حاملین احیاء و مشاركت آن ها امكان پذیر نیست. در احیاء بافت های تاریخی و احیای كالبدی فضاها و یا ایجاد آن، پایداری وفتی اتفاق می افتد كه حضور مردم چشمگیر باشد و این حضور وقتی نمایان است كه در فرآیند طراحی، ساخت، مدیریت و برنامه ریزی اقتصادی-كالبدی-فرهنگی نقش آفرین باشد. اگر مردم در فرآیند ساخت و ساز نقش داشته باشند و كارفرمایی پروژه از دولت به مردم سپرده شود اولا كارشناسان برای انجام عمل كارشناسی از قید و بند های دولتی آزاد و دارای اختیارات تام می شوند، ثانیا مردم جزئی از فرآیند ساخت و اجرا می شوند و ثالثا دولت نقش مهم خود یعنی سیاست گذاری و حمایت را ایفا می كند.