تأثير تمرين هوازي بر وخامت كلي و مقدار شاخص‌هاي خطر متابوليك در بيماران مبتلا به سندرم متابوليك: مطالعۀ فراتحليلي

Effect of Aerobic Training on Overall Metabolic Risk and Indices Levels in Patients with Metabolic Syndrome: A Meta-Analysis Study

به­ دلیل عدم ارائۀ تأثیر واحد تمرین بر وخامت كلی خطر متابولیك و نیز مربوط­ بودن سال چاپ مطالعات فراتحلیلی موجود به قبل از سال (2011)، نتایج موجود قطعیت ندارند؛ لذا، هدف از این فراتحلیل، تعیین تأثیر تمرین هوازی بر خطر كلی سندرم متابولیك و مقدار هر­یك از شاخص‌هقزی خطر در آزمودنی‌های مبتلا به سندرم متابولیك می­باشد. جهت انجام پژوهش، كارآزمایی‌های بالینی و تصادفی مربوط به بررسی تمرین هوازی بیشتر از چهار هفته بر وضعیت متابولیك بیماران سندرم متابولیك چاپ­ شده تا سال (2015) مورد­تحلیل واقع شد­. فاكتور اصلی مورد­مطالعه، امتیاز z سندرم متابولیك و فاكتورهای ثانویۀ شاخص‌های خطر متابولیك بود­. شایان­ ذكر است كه مدل‌های اثرات تصادفی و ثابت جهت تحلیل‌ها استفاده شدند و اندازۀ اثر بر­حسب تفاوت ‌استاندارد میانگین در تناوب‌های اطمینان­ ­95 درصد گزارش شد­. ناهمگونی بین مطالعات نیز توسط آزمون خی­ دو بررسی گشت و مقدار I2 بیش از ­50 درصد به­ عنوان ناهمگونی قابل‌ملاحظه قلمداد گردید. علاوه ­براین، در ارتباط با فاكتور اصلی، هشت پژوهش مورد­ فراتحلیل قرار گرفت كه شامل 561 آزمودنی در قالب گروه‌های تمرین هوازی (288 نفر) و كنترل (273 نفر) بود­. تغییرات استاندارد میانگین برای امتیاز z سندرم متابولیك برابر با (­0/33-­) و برای فاكتورهای ثانویه شامل: قند‌خون برابر با (­0/36-)، لیپوپروتئین ‌پرچگال برابر با (­0/3)، فشار ‌متوسط‌ سرخرگی برابر با (­0/23-)، تری‌گلیسرید برابر با (0/1- ) و دور‌ كمر برابر با (0/40- ) محاسبه گردید. یافته­ ها نشان می­ دهند كه تأثیر متوسط تمرین‌‌ هوازی بر بهبود وخامت‌كلی خطر متابولیك در بیماران سندرم متابولیك، بر فواید بالینی تمرین هوازی تأكید می‌كند. با­این­حال، تعیین تأثیر عواملی مانند سن، جنسیت، نژاد و پارامترهای تمرینی در فراتحلیل‌های‌ آماری آینده می‌تواند بسیار كاربردی و ارزشمند باشد.

Results from meta-analyses focused on patients MetS are not conclusive because of no specifically focusing on the overall metabolic risk and papers published up to 2011. Therefore, this meta-analysis was determined the effect of aerobic training on overall metabolic syndrome z score and its indices MetS patients. RCTs and CTs that investigated the effect of, at least, 4 weeks aerobic training in adults with MetS, published in a peer-reviewed journal up to 2015 were included. Primary outcome measure was MetS z score and the MetS factors were secondary outcomes. Random-and fixed-effect models were used for analyzing the data and the effect size were reported as standard difference in means and between 95% confidence intervals(CIs). Heterogeneity between trial results was tested with a standard Chi-squared(v2) test. A value for I2[50% has been considered to be substantial heterogeneity. Eight trials were included to investigate about primary outcome, involving 561 participants (288 in aerobic training group and 273 in control group). MetS Z score had -0.33 standard deviation from mean. For secondary outcomes, standard deviation from their mean were -0.36 for FBS, 0.03 for HDL, -0.23 for MAP, -0.1 for TG and -0.40 for WC. Mild effect of aerobic training on overall MetS risk and most of the associated cardiovascular risk factors persists on clinical benefits of aerobic training in MetS patients. However, quantifying the effects of the aforementioned factors and other variables such as age, gender, race and training parameters in future meta-analyses could be applicative and useful.