تحليلي بر نقش امنيت اجتماعي در توسعه گردشگري نواحي مرزي (مطالعه موردي: شهرستان‌هاي آق‌قلا و گميشان استان گلستان)

امروزه امنيت به‌عنوان مهم‌ترين و زيربنايي‌ترين اصل در تدوين استراتژي توسعه گردشگري در جهان به شمار مي‌آيد. ميان صنعت گردشگري، ثبات، توسعه و امنيت رابط‌هاي تعريف‌شده وجود دارد و هرگونه بروز ناامني و به‌كارگيري خشونت در سطوح مختلف زيان‌هاي جبران‌ناپذيري به اين صنعت وارد مي‌سازد. هدف از اين پژوهش بررسي و تحليل نقش امنيت در توسعه گردشگري نواحي مرزي استان گلستان است. اين تحقيق با توجه به نوع هدف كاربردي است؛ ازنظر روش، توصيفي–تحليلي بشمار مي‌رود. جامعه آماري در اين تحقيق اساتيد، كارشناسان و مديران سازمان‌ها و مؤسسات دولتي و خصوصي در حوزه گردشگري استان، كارشناسان نيروي انتظامي و گردشگران است. حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه‌گيري كوكران ۳۴۸ نفر برآورد شد. انتخاب نمونه‌ها از روش نمونه‌گيري غير احتمالي (در دسترس) استفاده شد. ابزار سنجش در اين تحقيق، پرسشنامه بوده است. روايي پرسشنامه توسط تعداد 7 نفر از اساتيد مجرب و پايايي آن با ضريب آلفاي كرونباخ 0/86 تأييد شد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار spss استفاده‌شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه بين افزايش امنيت اجتماعي و توسعه گردشگري در نواحي مرزي رابطه معني‌داري وجود دارد. همچنين بين عملكرد و اطلاع‌رساني امنيتي نيروي انتظامي و ارتقاي امنيت گردشگري رابطه معني‌داري وجود دارد.