بررسي رابطه ‏ي نوسازي و تكثرگرايي ديني در بين جوانان شهر و روستاهاي سنندج

The Relationship between modernization and pluralism among the youth in Sanandaj and six Kurdish villages

در اين پژوهش باتوجه به نظريات پيتر برگر در باب تكثرگرايي ديني و نوع‌شناسي جان هيك در زمينه‌ي سبك‌هاي دين‌داري (تكثرگرايي، شمول‌‌گرايي و انحصارگرايي)، به بررسي رابطه‌ي نوسازي و تكثرگرايي ديني در بين جوانان شهر و روستاهاي سنندج پرداخته شد. اين پژوهش به‌روش پيمايشي در سطح شهر و شش روستاي سنندج (سراب قاميش، اجگره ، دويسه، تنگي‌سر، نير و محراب) انجام گرفته است. نمونه‌ي آماري شامل583 نفر از جوانان (2918 سال) شهر و روستا بوده است كه به‌روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شده‌اند؛ و پرسش‌نامه‌ها با بهره­گيري از انديشه هاي برگر در باب حاملان ثانوي نوسازي طراحي گرديدند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه شمول‌گرايي رايج‌ترين نوع دين‌داري در بين پاسخ‌گويان شهر و روستا مي‌باشد و نادرترين نوع دين‌داري مربوط به انحصارگرايي است. نتايج رگرسيون چندمتغيره نشان مي‌دهد كه از مجموع 17 مؤلفه‌ي معرفي‌شده به برنامه‌ي رگرسيوني، موثرترين عوامل بر تكثرگرايي به‌ترتيب گرايش جهاني، گرايش استقلال‌ طلبانه، كيفيت زندگي و وضعيت اجتماعي اقتصادي است.

Drawing on Peter Bergers views on religious pluralism and John Hick’s typology of religiosity (pluralism, inclusivism and exclusivism), this essay investigates the relationship between modernization and religious pluralism among the youth in the city of Sanandaj and six of its villages. This survey was performed in Sanandaj and six Kurdish village (Saraw Qamesh, Ajgarah, Doveyse, Tangisar, Niar and Meraw). The sle consisted of 583 young people (1829 years old) who were selected through multistage cluster sling. The results show that “inclusivism” is the most common type of religiosity among urban and rural respondents. The rarest type of religiosity is “exclusivism”. Results of multivariate regression shows that of the 17 components introduced to the regression program, the most effective variables on pluralism could be ordered as follows: Global orientation, independence orientation, quality of life and socioeconomic status