آثار تمرين هوازي و بي تمريني پس از آن بر شاخص مقاومت به انسولين، نيمرخ ليپيدي و تركيب بدن مردان داراي اضافه وزن نيروي انتظامي

Effect of aerobic training and detraining on body composition, lipid profile and insulin resistance in over weight policemen of Guilan

با وجود اهميت آمادگي جسماني مطلوب در بين افراد نظامي، نشان داده شده است كه چاقي و افزايش وزن در نيروهاي نظامي و انتظامي رو به گسترش است. هدف پژوهش حاضر، بررسي آثار تمرين هوازي و بي تمريني بر شاخص مقاومت به انسولين، پروفايل ليپيدهاي سرم و تركيب بدن مردان داراي اضافه وزن و چاق نيروي انتظامي بود. براي اين منظور تعداد 40 نفر از مردان انتظامي داراي اضافه وزن به صورت هدفمند به دو گروه 20 نفري شامل يك گروه تمرين هوازي و يك گروه شاهد به روش تصادفي تقسيم شدند. برنامه تمريني هوازي به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته و شامل دويدن مداوم با روند ثابت و شدت 65 تا 75 درصد حداكثر ضربان قلب آزمودني‌ ها و به مدت 20 دقيقه بود كه در هر جلسه يك دقيقه به زمان تمرين افزوده مي‌ شد. پس از انجام پروتكل تمرينات هوازي و آزمون گيري براي بار دوم، آزمودني‌ ها به مدت 6 هفته در شرايط بي تمريني قرار گرفتند. بعد از 6 هفته بي تمريني تمامي آزمون‌ ها تكرار شد. براي مطالعه معني داري درون گروهي و بين گروهي از آزمون آناليز واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه پس از هشت هفته تمرين هوازي تفاوت معني داري در مقادير درصد چربي، شاخص توده بدني، مقاومت به انسولين و نيمرخ ليپيدي در گروه فعاليت هوازي به نسبت گروه شاهد ايجاد شد (001/0 > p). همچنين بررسي‌ ها نشان داد كه پس از 6 هفته بي تمريني تمامي سازگاري‌ هاي ايجاد شده بعد از زمان تمرين هوازي تقريباً به حالت قبل از تمرينات هوازي برگشت (001/0 > p). بنابراين، تمرين هوازي مداوم و منظم مي‌ تواند در پيشگيري از عوامل خطرزاي قلبي عروقي موثر باشد و اين در حالي است كه آثار مثبت فعاليت هوازي در مدت بي تمريني از بين مي‌ رود.

Despite the importance of good physical fitness among military personnel, it has been shown that obesity and weight gain in the police and armed forces are increasing. The purpose of this study was to examine the effect of aerobic training and detraining on body composition, lipid profile and insulin resistance in Guilan obese policemen. A sample of 40 healthy Guilan policemen participated in this study. The aims were divided into two groups: aerobic group and control. Aerobic exercise program for 8 weeks and three days per week. Before performing aerobic exercise program, all variables (body composition, insulin, glucose and lipid profile) were measured and after performing aerobic exercise, the tests were performed again for all participants. After the aerobic training protocol and testing for the second time, the subjects were exposed for 6 weeks in detraining. After 6 weeks of detraining, again all the tests have been repeated. Inter-group and inter-group analysis of variance with repeated measures and Tukey post hoc test were used. The results indicated that after eight weeks of aerobic activity in all variables significant changes occured. Also the results showed that after 6 weeks of detraining, all adaptations significantly have been improved after the aerobic activities (P=0/001). The results showed that eight weeks of aerobic exercises can have positive effects on the lipid profile, insulin resistance endurance, however, the positive effects of aerobic exercise was destroyed in the period of detraining.