اثر عصاره‌ي هيدروالكلي خارمريم (Silybum mariamum) بر جلوگيري از چسبندگي داخل شكمي متعاقب اعمال جراحي در موش صحرايي

Preventive Effect of Silybum marianum Hydroalcoholic Extract on Post-Surgical Intra-Abdominal Adhesion in Rats

زمينه و هدف: اصلي ترين پيامد جراحي هاي لگني ايجاد چسبندگي است. گياه خارمريم به دليل دارا بودن خواص آنتي اكسيداني مي تواند مانع از چسبندگي گردد. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير عصاره ي خارمريم بر مهار چسبندگي داخل شكمي انجام گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه ي تجربي، 30 سر موش صحرايي به طور تصادفي به سه گروه درمان با عصاره ي 1 درصد و 5 درصد خار مريم (گروه A و B) و درمان با آب مقطر (گروه C) تقسيم شدند. پس از انجام لاپاراتومي سه برش طولي و عرضي به طول 2 سانتي متر در سمت راست ايجاد و قطعه اي به ابعاد 2*2 سانتي متر از سمت چپ پريتوئن برداشته شد. در گروه A و B به ترتيب cc3 از عصاره ي 1 درصد و 5 درصد خارمريم و در گروه C، 3 ميلي ليتر از آب مقطر، درون شكم ريخته و بسته شد. بعد از 14 روز چسبندگي ها بر اساس تعداد باند هاي آن (مقياس كانباز) درجه بندي شدند. داده ها توسط SPSS 16 و با آزمون هاي KruskalWallis و MannWhitney بررسي شدند. يافته ها: در بين سه گروه اختلاف معناداري در كاهش چسبندگي مشاهده شد (P=0/023). چسبندگي در گروه A و B به طور معناداري از گروه C كمتر بود (P<0/05). نتيجه گيري: عصاره ي خارمريم موجب كاهش قابل توجه در چسبندگي هاي داخل شكمي در موش صحرايي مي گردد. لذا احتمالا در موارد مشابه در انسان نيز موثر است و مي تواند با انجام تحقيقات باليني بيشتر، در نهايت از اين عصاره و يا مواد مشتق از آن در جراحي هاي شكمي براي اين گونه ضايعات استفاده گردد.

Background and Objective: Adhesion formation is the commonest complication of abdominal surgery. Bearing an antioxidant activity, Silybum marianum may reduce adhesion formation. This study was an endeavor to shed light on the effect of Silybum marianum on intraabdominal adhesions. Materials and Methods: In this experimental study, 30 rats were randomly assigned to three groups: treated by 1% and 5% concentrations of the S. marianum extract (groups A and B) and distillated water (group C). After laparotomy, three longitudinal and transverse incisions (2 cm in length) were made on the right wall of the abdomen and a 2times 2 piece was removed from peritoneal surface on the left side of the abdominal wall. In groups A, B and C, 3 mL of 1% and 5% of S. marianum extract or distillated water were administered into abdominal cavity of the rats, respectively. After 14 days, adhesion degrees were determined according to the number of adhesion bands (Canbaz scale). Data analysis was performed through SPSS 16 using KruskalWallis and MannWhitney tests. Results: There was a significant difference in adhesion formation among the groups (P=0.023). Adhesion degree in groups A and B were significantly lower than the control group (P<0.05). Conclusion: S. marianum extract supported a preventive effect on intraabdominal adhesion in rats, which gives rise to the evidence that it may be similarly effective for human cases. Throughout further clinical studies, this plant and its derived compounds might be applied in the treatment of such complications subsequent to abdominal surgeries.