تحليل موانع دوره هاي آموزشي تعاوني ها از ديدگاه مديران تعاوني هاي كشاورزي استان زنجان

هدف اين پژوهش بررسي موانع و محدوديت هاي دوره هاي آموزشي تعاوني هاي كشاورزي استان زنجان است. روش پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري تحقيق را مديران عامل تعاوني هاي كشاورزي استان زنجان تشكيل دادند كه 80 نفر از آن ها با استفاده از فرمول كوكران به روش نمونه گيري طبقه اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسش نامه استفاده شد. روايي پرسش نامه با استفاده از ديدگاه هاي اعضاي هيئت علمي و كارشناسان بخش تعاون و انجام اصلاحات مورد نظر آن ها تاييد شد. پايايي ابزار نيز با استفاده از پيش آزمون و محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ (88/ 0) تعيين شد. بر اساس نتايج تحليل عاملي، مهم ترين مشكلات آموزش هاي حضوري به 5 عامل زير تقسيم شدند: 1. انعطاف پذيري پايين، معلم محوري و به روز نبودن دانش آموزشگران؛ 2. محدوديت مكاني و به كارگيري محدود فناوري هاي نوين آموزشي؛ 3. ناكارامدي آموزشي به دليل محدوديت هاي بودجه اي و كمبود آموزشگر؛ 4. زمان بر بودن يادگيري و هزينه بر بودن آن؛ 5. نظارت ضعيف در تطابق آموزش ها با نيازهاي جامعه. اين 5 عامل در مجموع، 44/ 65% درصد واريانس مشكلات آموزشي را تبيين كردند. همچنين نتايج مقايسه ميانگين ها نشان داد بين ديدگاه زنان با مردان در مورد مشكلات آموزشي شامل محدود به زمان خاص بودن، به كارگيري محدود فناوري هاي نوين آموزشي، عدم پاسخگويي به حجم زياد آموزش ها و محدوديت مكاني براي برگزاري كلاس ها اختلاف معني داري وجود دارد.