فراتحليل ارتباط ميان كيفيت زندگي كاري و عملكرد كاركنان در سازمان‌هاي ايران

زمينه و هدف: با توجه به رشد تحقيقات در حوزۀ علوم انساني و اجتماعي، دانشمندان به اين نتيجه رسيده اند كه تسلط بر تمام ابعاد يك مسأله تا حد زيادي امكان پذير نيست؛ بنابراين به انجام تحقيقات تركيبي روي آورده اند كه عصارۀ تحقيقات موجود در يك موضوع خاص را به روشي منظم براي آنها فراهم مي كند. پژوهش حاضر، با هدف تركيب كمي نتايج پژوهش‌هاي انجام شده در حوزه ارتباط كيفيت زندگي كاري و عملكرد كاركنان در سازمان‌هاي ايران انجام شده است. روش: روش تحقيق حاضر از نظر اهداف، كاربردي و از نظر داده، كمي است، و با استفاده از روش فراتحليل و نرم افزار جامع فراتحليل (CMA2) اجرا شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر تعداد 9 مقاله بوده كه تمام آنها داراي معيارهاي درون گنجي براي تحليل با استفاده از اين نرم افزار بوده است. يافته ها: تحليل تمامي پژوهش هاي مورد بررسي نشان مي دهد كه كيفيت زندگي كاري با عملكرد كاركنان رابطه اي بالاتر از حد متوسط دارد (با ميانگين اندازه اثر 51/0). همچنين بررسي پژوهش ها نشان مي دهد كه هيچگونه متغير ميانجي براي تحليل در اين روش مورد استفاده قرار نگرفته است. نتيجه گيري: نتايج تحقيق بيانگر آن است كه بين كيفيت زندگي كاري و عملكرد كاركنان رابطه بالاتر از حد متوسط وجود دارد. همچنين از ميان ابعاد كيفت زندگي كاري: يكپارچگي و انسجام اجتماعي با اندازه اثر536/0، توسعه قابليت هاي انساني با اندازه اثر499/0، وابستگي اجتماعي زندگي كاري با اندازه اثر442/0، داراي بيشترين اندازه اثر در ارتباط با متغير عملكرد كاركنان هستند و بيشترين تأثيرگذاري را دارند.