تاثير كم آبياري، آبياري موضعي و پليمر سوپرجاذب بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت هيبريد سينگل كراس 703

جهت بررسي كم آبياري، آبياري موضعي و پليمر سوپر جاذب بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت، آزمايشي بصورت فاكتوريل اسپليت پلات در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي در چهار تكرار در سال زراعي 93-1392 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج اجرا گرديد. كم آبياري در سه سطح شامل آبياري بر اساس 100، 75 و50 درصد نياز آبي گياه و روشهاي آبياري جويچه اي در دو سطح شامل آبياري تمام جويچه اي و جويچه اي موضعي (يك در ميان ثابت) بصورت فاكتوريل در كرت هاي اصلي و كاربرد پليمر سوپرجاذب در دو سطح شامل عدم مصرف سوپر جاذب و مصرف سوپرجاذب به ميزان 30 كيلوگرم در هكتار در كرت هاي فرعي قرار گرفت. عملكرد دانه در روش آبياري جويچه اي موضعي نسبت به روش تمام جويچه اي در شرايط آبياري با 100 درصد نياز آبي، به طور معني داري و به ميزان 38/5 درصد كاهش يافت. درصورتيكه اختلاف عملكرد دانه در بين دو روش آبياري موضعي و تمام جويچه اي در شرايط آبياري با 75 و 50 درصد نياز آبي معني دار نبود. مصرف سوپرجاذب باعث صرفه جويي در آب آبياري به ميزان 13/4 درصد در طول دوره رشد گرديد. با توجه به كاهش 26 درصدي مقدار آب آبياري در طول دوره رشد در روش آبياري موضعي، ميتوان براي حصول عملكرد دانه ذرت در شرايط آبياري با 75 و 50 درصد نياز آبي از روش آبياري موضعي به جاي روش تمام جويچه اي در منطقه مورد مطالعه استفاده كرد. همچنين در كنار روش آبياري موضعي، براي بالاتر بردن بهره وري آب ميتوان از سوپر جاذب نيز بهره گرفت.