تلفيق روش هاي كوچ زماني پيش - برانبارش و برانبارش صفحه اي در تصويرسازي لرزه اي ساختارهاي پيچيده

روش هاي مرسوم در پردازش داده هاي لرزه نگاري بازتابي، در مواجه با ساختارهاي پيچيده و يا حضور تغييرات شديد جانبي سرعت، معمولاً نتايج مطلوبي بدست نخواهند داد. بدين ترتيب در روش هاي نوين تصوير سازي لرزه اي، الگوريتم هاي مورد استفاده به گونه ايي طراحي مي شوند كه بتوان تصاوير لرزه اي را مستقل از مدل سرعت تهيه كرد. روش سطح بازتاب مشترك، به عنوان يك روش مستقل از مدل سرعت در ساختارهاي با هندسه پيچيده، تصوير لرزه اي قابل قبولي بدست مي دهد. در اين تحقيق، سعي گرديد كه با استفاده از مزاياي روش سطح بازتاب مشترك و عدم حساسيت بالاي روش كوچ زماني پيش از برانبارش كيرشهف به مدل سرعت، با تلفيق اين دو روش، بتوان با برخي از مشكلات تصوير سازي در ساختارهاي پيچيده، مقابله نمود. بدين ترتيب پس از تعيين استراتژي تلفيق و تعيين معادلات لازم، داده لرزه اي مربوط به منطقه اي در غرب ايران مورد پردازش قرار گرفت. همچنين نتايج با روش مرسوم كوچ زماني پيش از برانبارش نيز مقايسه گرديد. با مقايسه نتايج بدست آمده از هر دو روش، مشاهده گرديد كه تصوير لرزه اي بدست آمده از تلفيق روش سطح بازتاب مشترك و كوچ زماني پيش از برانبارش، قادر به آشكارسازي بيشتر و بهتر ساختارهاي مورد جستجو بود. از ديگر مزاياي تلفيق اين دو زوش، استفاده از يك مدل سرعت بسيار ساده به منظور تهيه مقطع نهايي بود كه اين مساله در روش هاي مرسوم كوچ بسيار حائز اهميت مي باشد. بنابراين مي توان بيان كرد كه در مناطق با ساختارهاي پيچيده، بتوان با استفاده از تلفيق اين دو روش تصوير لرزه اي با كيفيت قابل قبول تهيه كرد.