به كارگيري روش تحقيق روايتي در ارزيابي هويت مكان (بررسي موردي: شهر جديد فولادشهر)

مفهوم هويت مكان در نيمه دوم قرن بيستم در ادبيات طراحي و برنامه ريزي شهري مورد توجه قرار گرفت. اما مسئله مهم آن است كه تعد اد محدود ي از نوشته هاي موجود، چارچوبي براي بررسي كاربرد ي اين مفهوم در اختيار قرار مي د هند. هدف مقاله حاضر ارائه چارچوب تحقيقي- تحليلي با رويكرد ي كاربرد ي در مورد اين مفهوم بود ه كه در سه بخش كلي تدوين شد ه است. در بخش اول، تلاش شد ه تعريفي از هويت مكان، فرآيند شكل گيري و عناصر شكل د هند ه آن ارائه شود. در بخش دوم، طرح تحقيق در هويت مكان بر اساس روش شناسي مطالعه گفتمان، روش تحقيق روايتي و چارچوب تحليلي بر اساس روش تحليل گفتمان براي به كارگيري در ارزيابي هويت مكان تبيين شد ه است و شهر جد يد فولادشهر به عنوان نمونه مورد مطالعه و با هدف آزمون چارچوب تحقيقي-تحليلي پيش گفته انتخاب شد ه است. در بخش سوم، د اد ه هاي جمع آوري شد ه در مورد هويت فولادشهر در دو سطح 1) تحليل اوليه و 2) تحليل يكپارچه بررسي و نتايج به دست آمد ه ارائه شد ه اند. يافته هاي اين تحقيق نشان مي د هد كه عناصر مختلف هويت مكان در فولادشهر به لحاظ وضعيت در دو دسته كلي قرار مي گيرند: 1) عناصر د اراي ظرفيت مثبت و قابل تبد يل به عناصر برجسته هويت مكان و 2) عناصر د اراي بحران. عناصر د اراي بحران خود د اراي گونه بند ي شامل عناصر د اراي بحران هم جهتي منفي، بحران د اخلي و بحران خارجي هستند.