حكومت مندي الاهيات سياسي در عصر اطلاعات (جايگاه سازه هاي الهياتي در تيوري هاي سياست و روابط بين الملل در عصر اطلاعات)

با كساني كه به خداوند و متافيزيك اعتقاد دارند و آموزه هاي حقوق بشر، دموكراسي، ليبراليسم و بسياري از اصول و پيش فرض هاي عقل حاكم بر محيط بين الملل را به رسميت نمي شناسند و به صورت انتقادي با آنها برخورد مي كنند چه بايد كرد؟ آيا مي توان به بهانه عقب افتادگي، استبدادي بودن، خرافه اي بودن آنها را كنار زد و ناديده گرفت؟ در صورت برخورد آيا بايد به صورت هويت مستقل و داراي بنيادهاي منطقي وارد ارتباط با آنها شد يا بايد تلاش كرد كه سازه هاي ذهني آنها را تغيير كرد؟ آيا سرزمين ها و كشورهاي داراي الاهيات سياسي، شهرونداني باوجدان و باانصاف هستند يا مردماني غيرقابل گفتگو و تنش آفرين مي باشند؟ اين نوشتار با تمركز بر تيوري هاي جديد سياست و روابط بين الملل كه اغلب مربوط به عصر اطلاعات مي باشند به دنبال اين است كه شيوه هايي را كه اين تيوري ها براي برخورد با الاهيات سياسي و گزاره هاي مذهبي ارايه مي كنند را تحليل نمايد. البته در تمام نوشتار دغدغه متن بر حكومت مندي يعني شيوه هاي اعمال و محدود كردن قدرت در الاهيات سياسي تمركز دارد و براي دست يابي به جواب هفت تيوري معروف سياست و روابط بين الملل مورد واكاوي قرار مي گيرند تا نشان داده شود كه جايگاه سازه هاي ديني و الاهيات سياسي در روابط بين الملل از شكلي حاشيه و بي اعتنا در حال تبديل شدن به مسيله و دغدغه عمومي مي باشد.