كاركرد معرفتي اقناع و تخييل از ديدگاه فارابي

The Epistemic Function of Imagination and Persuasion in Farabis View

تخيل و اقناع از ديدگاه فارابي در دو بعد تصوري و تصديقي اهميت فراواني دارد. اين مسئله در كنار تصريح وي به برتري حد تام و يقين نيازمند تبيين است. از نگاه وي، بيشتر مردم به مرحله ادراك عقلي نمي‌رسند. مقصود فارابي از تخييل اين است كه حقيقت واحد و ثابتي به ميزان توان ادراكي افراد ممثل شود. اقناع هم نوعي ظن است كه احتمال عناد و خلاف در آن مي‌رود. با استفاده از اقناع و تخييل، مي‌توان حقايق تصوري و تصديقي معقول را به تناسب طاقت و درك افراد تنزل داد و بدين‌ترتيب از ضرورت معرفت تخييلي و اقناعي سخن گفت. اين منافع در صورتي است كه تخييل تابع تصور حقيقي و اقناع تابع يقين باشد. بنابراين، مي‌توان اقناع و تخييل را از ديدگاه فارابي منابع معرفتي مهمي دانست.

In Farabis view, imagination and persuasion is of great importance in two conceptual and assertive dimensions. This issue along with his assertion of superiority of absolute limit and certainty should be explained. In his view, most people do not achieve the state of intellectual cognition. By imagination Farabi means that a single and subsistent reality becomes analogue according to individuals cognitive abilities. Persuasion is a kind of belief which is possibly subject to contradiction and opposition. Using imagination and persuasion, we can reduce rational conceptual and assertive realities corresponding to individuals cognition and capacity and thus speak of the necessity of conceptual and assertive knowledge.  These advantages will come true if imagination depends on a real concept and persuasion depends on certainty. Therefore, persuasion and imagination can be regarded as important epistemic sources in Farabis view. The Epistemic Function of Imagination and Persuasion in Farabis View[1] Fattaneh Tavanapanah[2] Nadia Maftooni[3] [1] . adapted from a dissertation [2] . MA of Islamic philosophy and theology, Tehran University [3] . associate professor of department of Islamic philosophy and theology, Tehran University