بررسي تأثير كاردرماني زودهنگام پس از جراحي بر عملكرد و شدت علايم بيماران مبتلا به سندرم تونل مچ دست

Effect of early occupational therapy on improving the hand function and reducing the symptoms severity of patiants with carpal tunnel syndrome after surgery

مقدمه و اهداف سندرم تونل كارپ از شايعترين بيماري هاي مربوط به دست است. شيوع اين بيماري بالغ بر 2/9% در زنان و 6% در مردان مي باشد .اين بيماري با علائمي نظير پارستزي, گزگز و مورمور, درد و ضعف در ناحيه تنار بروز پيدا مي كند. درمان هاي رايج در سندرم تونل كارپ  شامل دو دسته درمان هاي غير جراحي يا محافظتي و درمان جراحي مي باشد. زمانيكه بيماري پيشرفت كند و درمان هاي محافظتي سودمند نباشند , روش جراحي انتخاب مي شود. بعد از جراحي ممكن است چسبندگي در محل اسكار ، سندرم درد راجعه اي پيچيده , حساسيت و التهاب ناحيه اسكار تا 8 هفته يا بيشتر و درد در ناحيه تنار و هايپوتنار ديده شود. قابل ذكر است كه جهت كاهش و پيشگيري  از به وجود آمدن عوارض پس از جراحي , راهكارها و توصيه هايي وجود دارد كه از جمله آنها, راهكارهاي توانبخشي به ويژه كاردرماني مي باشد. لذا با توجه به فقدان اطلاعات دقيق درمورد زمان شروع كاردرماني بعد از جراحي CTS و همچنين اهميت آن در بهبود عملكرد، كاهش شدت علائم و بازگشت سريعتر افراد به كار و حرفه خود،  اين پژوهش با هدف بررسي تأثير كاردرماني زودهنگام بر بهبود عملكرد و كاهش شدت علائم بعد از جراحي آزادسازي تونل مچ صورت گرفت. مواد و روش ها اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني بود و جامعه مورد مطالعه ، بيماران مراجعه كننده به بيمارستان اختر با تشخيص سندرم تونل كارپ ايديوپاتيك كانديد جراحي بودند. اين پژوهش بر روي 20 بيمار با ميانگين سني  35 تا 65 انجام شد. شركت كنندگان در اين مطالعه  در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. نمونه هاي گروه آزمون علاوه بر توصيه هاي معمول جراح مربوطه ، در هفته اول بعد از جراحي ، كاردرماني زودهنگام با پروتكل يكسان دريافت مي كردند . ارزيابي ها پيش از جراحي و 1 ماه پس از آن براي هر دو گروه انجام شد كه شامل ارزيابي عملكرد و شدت علائم توسط پرسشنامه بوستون و شمارش تعداد هفته هاي تأخير در بازگشت به كار بيماران بود. يافته ها يافته هاي حاصل از اين پژوهش توسط آزمون هاي آماري مورد بررسي قرار گرفت و نتايج آن نشان داد كه برنامه  كاردرماني در هفته اول بعد از جراحي تونل مچ منجر به تغييرات معنادار آماري در كاهش شدت علائم (035/0=P ) و تسريع در زمان بازگشت به كار بيماران (001/0=P ) مي شود . نتيجه گيري با توجه به يافته هاي به دست آمده از اين تحقيق ، اگرچه بيماران مبتلا به سندرم تونل كارپ بعد از جراحي در هر دو گروه بهبودي در علائم و عملكرد را نشان دادند ولي در گروه آزمون كاردرماني زودهنگام به طور معناداري  كاهش شدت علائم و كاهش زمان تأخير در بازگشت به كار بيماران مؤثر بوده است لذا انجام كاردرماني زودهنگام بر روي بيماران فوق توصيه مي گردد.

Background and Aim: One of the most common hand diseases is the carpal tunnel syndrome. The prevalence is over 2.9% in women and 6% in men. The disease has symptoms such as paresthesia, tingling and numbness, pain, and weakness in the thenar. The current treatment of carpal tunnel syndrome include nonsurgical or care treatment and surgery. Carpal tunnel release surgery is recommended when the disease aggrevates and protective treatments are not efficient anymore. After surgery, scar adhesions, complex recurrent pain syndrome, sensitivity, inflamed scar area, and pain in the thenar and hypothenar areas may be observed for up to 8 weeks or more. In order to reduce and to prevent the development of complications after surgery, guidelines and recommendations are provided that are specific to Occupational Therapy however, due to the lack of accurate information on when occupational therapy should start after surgery and considedring the importance of this issue in improving performance, reducing the severity of symptoms, and helping the patients return to work faster, the present study was conducted to examin the effect of early occupational therapy to improve performance and to reduce the severity of symptoms caused by carpal tunnel release surgery.  Materials and Methods: The present study was a clinical trial and the population consisted of the patients reffering to Akhtar hospital with a diagnosis of idiopathic carpal tunnel syndrome and thus candidates for surgery. A total of 20 patients with an average age of 3565comprised the final particiapnts of the study. Participants were divided into two groups. The experimental group, besides the common care advised by their surgeons, received occupational therapy with the same protocol during the first week after the surgery. Evaluations carried out for both groups prior to the surgery and one month after the surgery included hand function, symptoms severity by Boston questionnaire, and return to work time. Results: The statistical anlysis of the findings revealed that occupational therapy program in the first week after a CTS surgery resulted in a decrease in symptoms severity (P=0.003), and a decrease in return to work time (P=0.001). Conclusion: Based on the findings, although both patient groups with carpal tunnel syndrome showed improvement in symptoms and functioning after surgery, early occupational therapy in the experimental group was shown to be significantly effective in decreasing symptoms severity and the return to work time compared with that in the controls. So, early occupational therapy on the patients with carpal tunnel syndrome is recommended.