پديد آورندگان :
توكلي، صادق نويسنده دانشكده علوم توانبخشي,دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي,تهران,ايران tavakoli, sadegh , رفسنجاني، حسين نويسنده دانشكده علوم توانبخشي,دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي,تهران,ايران Rafsanjani, Hossain , رضاسلطاني، اصغر نويسنده دانشكدۀ علوم توانبخشي,گروه فيزيوتراپي,دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي,تهران,ايران Rezasoltani, Asghar , قاسمي، مهري نويسنده دانشكدۀ علوم توانبخشي,گروه فيزيوتراپي,دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي,تهران,ايران Ghasemi, Mehri , خادمي كلانتري، خسرو نويسنده دانشكدۀ علوم توانبخشي,گروه فيزيوتراپي,دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي,تهران,ايران Khademi Kalantari, Khosro , ميرحسيني، كسري نويسنده انگلستان Mirhoseini, Kasra , لاهوتي، بهزاد نويسنده دانشكده علوم توانبخشي,دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي,تهران,ايران Lahoti, Behzad
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
هدفاز اين پژوهش بررسي پايايي دستگاه اندازه‌گيري حداكثر نيروي ايزومتريك عضلۀ كوادريسپس بود.
مواد و روش ها
34 شركت‌كننده سالم غيرورزشكار (17 مرد و 17 زن، 1925 سال) در اين پژوهش شركت كردند. حداكثر نيروي ايزومتريك عضله كوادريسپس با استفاده از دستگاه اندازه‌گيري نيروي عضلاني در زمان‌هاي مختلف و روزهاي مختلف اندازه‌گيري شد. براي ارزيابي پايايي و بزرگي خطاي اندازه‌گيري بين اندازه‌گيري‌ها، ضريب همبستگي رده‌اي (ICC) و انحراف معيار (Sw) بين شركت‌كنندگان محاسبه شد. همچنين قابل ذكر است اين دستگاه تشكيل شده است از يك صندلي قابل تنظيم براي بيماران و چندين لولا كه نسبت به وضيعت بيماران قابل تنظيم ميباشد،همچنين از 4 كمربند براي مهار و ثابت نگه داشتن بيمار در هنگام انجام تست، استفاده شده است.
يافته ها
نتايج پايايي درون ارزيابان (intrarater)، و بين ارزيابان (interrater) نشان داد كه اندازه‌گيري‌هاي نيروي عضله كوادريسپس تكرارپذيري بالايي داشتند (ICCs ≥ 0.90, Sws ≤ 9.1 N) و تفاوت كمي بين اندازه‌گيري‌ها وجود داشت. هيچ تفاوت معنادار آماري بين اندازه‌گيري‌هاي نيروي عضله كوادريسپس در زمان‌ها و روزهاي مختلف و بين ارزيابان وجود نداشت. حداكثر نيروي ايزومتريك عضله كوادريسپس در مردان بيشتر از زنان بود. بطوريكه حداكثر نيروي ايزومتريك كوادريسپس زانوي راست و چپ زنان، به ترتيب 25/52% زانوي راست و چپ مردان بود.
نتيجه گيري
دستگاه اندازه‌گيري نيروي عضلاني ايزومتريك كه در اين پژوهش استفاده شد، روشي مفيد و پايا براي اندازه‌گيري نيروي اكستانسور‌هاي زانو است. اين روش براي ارزيابي يك برنامۀ فيزيوتراپي يا توانبخشي نيز مي‌تواند مناسب باشد. اين مطالعه در غالب دو هدف جداگانه برنامه ريزي شده است.
چكيده لاتين :
Background and Aim: The purpose of the present study was to examine the reliability of an isometric knee muscle force measurement device.
Materials and Method: Thirtyfour healthy nonathlete subjects (17 males and 17 females, aged between 1925) participated in the study. The maximal isometric muscle strength of the knee extensor muscles were measured at different times and on different days using a newly designed knee muscle force measurement apparatus. On each occasion, participants performed three maximum voluntary contractions in each direction of knee extension movement. The interclass correlation coefficient (ICC) and standard deviation within subjects (Sw) were computed to evaluate the reliability and magnitude of measurement error between measurements.
Results: The results of the intrarater, testretest, and interrater reliabilities (ICCs ≥0.90, Sws ≤ 9.1 N) indicate that the knee muscle force measurements were highly repeatable and varied slightly between measurements. There were no statistically significant difference in knee muscle force measurements between times, days, and raters. Maximal isometric muscle strengths were significantly higher in males compared with that in females (plt 0.000). Women#039 s right and left knee muscle strengths were 52.28% of that in men in knee extension, respectively.
Conclusion: The isometric muscle force measurement device used in the present study appears to be a reliable and useful instrument for measuring the force of the knee extensors. It could also be suitable for the assessment of a physiotherapeutic or rehabilitation program.
