اثر يك دوره برنامه تمريني اجرايي ويژه بر اختلالات گام برداري بيماران مبتلا به پاركينسون

The effects of a specific executive training program on gait disturbance in patients with Parkinson's disease

مقدمه و اهداف اختلالات گام برداري از علل مهم افتادن و آسيب ديدگي ها در بيماران مبتلا به پاركينسون محسوب ميشوند از اين رو هدف از مطالعه ي حاضر بررسي اثر 8 هفته تمرينات اجرايي ويژه  بر اختلالات گام برداري بيماران مبتلا به پاركينسون  مي باشد. مواد و روش­ها تحقيق از نوع نيمه تجربي و طرح تحقيق به صورت پيش آزمون پس آزمون به همراه گروه كنترل اجرا گرديد.  14 بيمار پاركينسوني مبتلا به انجماد راه رفتن (مرحله 2 5 مقياس هوهن و ياهر ) به طور در دسترس انتخاب و  به صورت تصادفي به دو گروه كنترل (5 مرد و 2 زن) و تجربي ( 4 مرد و 3 زن) با ميانگين سني 92/10 ±21/60  تقسيم شدند. گروه تجربي علاوه بر درمان هاي دارويي در 8 هفته تمرينات اجرايي ويژه شركت كردند. در حالي كه گروه شاهد در اين مدت فقط درمان دارويي دريافت كردند. اختلالات گام برداري توسط پرسشنامه انجماد راه رفتن اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از روش آماري تي مستقل مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نتايج نشان داد كه اثر يك دوره تمرينات اجرايي بر ميانگين كاهش امتيازات انجماد راه رفتن در گروه تجربي در مقايسه با كنترل معني دار بوده است (0.05≥P). نتيجه‌گيري تمرينات اجرايي ويژه مي تواند به عنوان يك روش مداخله اي در بهبود اختلالات گام برداري بيماران مبتلا به پاركينسون  استفاده شود

Background and Aim: Gait disorder can be considered as one of the main reasons of falls and injuries among patients with Parkinson’s disease. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the effect of 8 weeks of specific executive training on gait difficulties in patients with Parkinson#039 s disease. Materials and Methods: The study followed a quasiexperimental design with a pretestosttest design and a control group. The participants were 14 patients with Parkinson#039 s disease (mean age 60.21±10.92 years) with freezing of gait (25 Hohn and Yahr scale) who were selected through convenience sling and were randomly assigned to experimental (4 males and 3 females) and control (5 males and 2 females) groups. The experimental group received an 8week specific executive training together with pharmaceutical treatment. However, the control group received pharmaceutical treatment only. Freezing of Gait Questionnaire was used to collect data on gait disorder. Also, an independent ttest was run to analyze the collected data. Results: The results indicated that specific executive training had a significant effect on reducing gait disorder scores for the experimental group compared with that in the control group (plt 0.05). Conclusion: It can be concluded that specific executive training can be an appropriate training method to help improve freezing of gait in individuals with freezing of gait.