تاثير اسپلينت استاتيك پَدل بر تون عضلاني، دامنه حركتي و زبر دستي اندام فوقاني كودكان همي پلژي اسپاستيك

Effect of Paddle static splint on muscle tone, range of motion, and dexterity of upper-extremity in children with spastic hemiplegia

مقدمه و اهداف همي پلژي اسپاستيك شايع ترين نوع فلج مغزي است كه مي تواند منجر به محدوديت عملكردي بويژه در اندام فوقاني شود. از روش هاي پيشنهادي در درمان توان بخشي اين گروه از كودكان، استفاده از اسپلينت براي اصلاح دامنه حركتي، تعديل تون و بهبود عملكرد دست مي باشد. در اين مطالعه به بررسي تاثير اسپلينت پَدل بر دامنه حركتي، تون و زبردستي اندام فوقاني كودكان همي پلژي اسپاستيك 115 ساله پرداخته شده است. مواد و روش­ها اين تحقيق به صورت كارآزمايي باليني تصادفي ساده با طرح موازي دو سو كور و با استفاده از اسپلينت استاتيك پَدلدر دو گروه مداخله و كنترل بر روي 30 كودك همي پلژي اسپاستيك 115 ساله انجام شده است. گروه كنترل با برنامه هاي روتين كاردرماني(درمان رشدي–عصبي) و گروه مداخله علاوه بر مداخلات درمان رشدي– عصبي، از اسپلينت پَدل به مدت 2 ماه (4 ساعت در روز و 64 ساعت در شب) تحت درمان قرارگرفتند. ارزيابي هاي انجام شده در سمت مبتلا شامل ارزيابي تون فلسكوري مچ دست و آرنج با مقياس آشورث اصلاح شده، دامنه حركتي گونيامتري اكستانسيون فعال و غيرفعال مچ دست، آزمون هاي پوردپگ بورد و جعبهمكعب جهت ارزيابي زبر دستي ظريف و درشت دست در قبل و دو ماه بعد از درمان اجرا شد. يافته‌ها تفاوت تغييرات زبردستي درشت دست( 0.001 =P)، دامنه حركتي فعال اكستانسيون مچ دست( 0.005=P) و اسپاستيسيتي عضلات فلكسور مچ دست(0.007=P) و آرنج( P=0.048) در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل معنادار بود اما تفاوت تغييرات دامنه حركتي غيرفعال اكستانسيون مچ دست( 0.14=P) و تغييرات زبردستي ظريف دست( 0.18=P) بين دو گروه معنادار نبود. نتيجه‌گيري نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه استفاده از اسپلينت پَدل به همراه رويكرد درمان رشديعصبي مي تواند در بهبود زبردستي درشت دست، دامنه حركتي اكستانسيون فعال مچ دست و نيز كاهش اسپاستيسيتي عضلات فلكسور مچ دست و آرنج موثر باشد.

Background and Aims: The most common type of cerebral palsy is spastic hemiplegia, which can lead to functional limitations, especially in the upper limbs. The proposed rehabilitation method in the treatment of this group of children is using splints to improving range of motion, adjusting tone, and improving hand function. The aim of the present study was to assess the effect of Paddle splint in range of motion, tone, and dexterity of upper extremity spastic hemiplegia in 511 yearold children with. Materials and Methods: The current study followed a randomized clinical trial, doubleblind, and parallel design using paddles static splint in two groups on 30 511 yearold children with spastic hemiplegia. The control group used routine occupational therapy programs (NeuroDevelopmental Treatment) and the intervention group, in addition to the routine treatment interventions, used Paddle splint for two months (4 hours daily and 46 hours at night). The assessments in the affected side included evaluation of tone using Modified Ashworth Scale (MAS), active and passive range of motion of wrist, PurduePegboard and BoxBlock tests to assess fine and gross hand dexterity before and two months after the treatment was administered. Results: The results showed a significant difference in gross hand function using box and block test (p=0.001), active wrist range of motion (p=0.005), and spasticity of wrist and elbow flexors muscles in intervention group compared with those in the control group. The data did not show any significant difference in passive wrist range of motion (p=0.14) and fine hand dexterity using Purdue Pegboard test (p=0.18) between the two groups. Conclusion: The results of the present study indicate that using splints paddles with NeuroDevelopmental Treatment approach can improve the gross hand dexterity and active wrist extension range of motion and reduce spasticity in the flexor muscles of the wrist and elbow effective.