مقايسه معادلات برآورد تعميم يافته و تابع استنباط درجه دوم در داده‌هاي طولي اختلالات دوقطبي نوع يك استان مازندران طي سال‌هاي 1390-1386

Comparison of Generalized Estimating Equations and Quadratic Inference Function in Longitudinal data of Bipolar I Disorder dataest in Mazandaran 2007-2011

زمينه و هدف: در تحقيقات پزشكي، مطالعات طولي نقش مهم و ويژه اي ايفا مي كنند. در اين مطالعات هر فرد در طول زمان تحت اندازه گيري هاي مكرر قرار مي گيرد. براي تحليل اينگونه داده ها روش هاي آماري خاصي كه همبستگي را لحاظ كنند بكار گرفته مي شوند اما اين روش ها در ارائه نتايج معتبر و كارا كه در معناداري متغيرهاي كمكي موثرند متفاوت هستند؛ بنابراين در اين مطالعه ضمن بررسي عوامل تاثيرگذار بر عود اختلال دوقطبي نوع يك با استفاده از معادلات برآورد تعميم يافته و تابع استنباط درجه دو، به مقايسه كارايي اين دو روش نيز مي پردازيم. مواد و رو ش كار: در اين مطالعه طولي از اطلاعات مربوط به 237 بيمار مبتلا به اختلال دوقطبي نوع يك كه در بيمارستان زارع شهرستان ساري بستري شده بودند، استفاده شد. هريك از افراد در طي سال هاي 1390 1386پيگيري شده اند. روش هاي برآورد تابع استنباط درجه دوم و معادلات برآورد تعميم يافته بكار گرفته شدند. يافته ها: كارايي برآورد پارامتر به روش تابع استنباط درجه دو بيشتر از روش معادلات برآورد تعميم يافته بود. با استفاده از روش تابع استنباط درجه دو، اثر متغيرهاي بستگان درجه يك، سن شروع و مكان زندگي معني دار شده است اما در روش معادلات برآورد تعميم يافته، متغير مكان زندگي معني دار نشد. نتيجه گيري: داده هاي مورد استفاده در اين مطالعه نشان داد كه برآوردهاي روش تابع استنباط درجه دو كارايي بيشتري نسبت به روش معادلات برآورد تعميم يافته دارد.

Background Objectives: longitudinal studies play an important role in medical research. In these studies, every individual are exposed to the repeated measures over time. Specific statistical methods that consider the correlation are used to analyze for such data. But these methods differ in providing reliable and efficient results that are effective in covariates significantly. Therefore, in this study, in addition to checking factors affecting on recurrence Bipolar I Disorder using Generalized Estimating Equations and Quadratic Inference Function, we compare the efficiency of two methods. Material Methods: In this longitudinal study, 237 patients with Bipolar I Disorder and history of hospitalization in Zare hospital in Sari were studied . Each of patients was followed in 20072011. The applied methods were the Generalized Estimating Equations and Quadratic Inference Function. Results: parameter estimation efficiency by Quadratic Inference Function was more than Generalized Estimating Equations method. Using the Quadratic Inference Function method, the effect of variables age at onset, firstdegree relatives and location were significant, but in the Generalized Estimating Equations method, location variable was not significant Conclusion: The data used in this study showed that the estimates of the Quadratic Inference Function method is more efficient than Generalized Estimating Equations method. Keywords: Longitudinal Data, Generalized Estimating Equations, Quadratic Inference Function, Bipolar I Disorder