تأثير شكاف عقيدتي شيعه و سني در روابط سياسي ميان ايران و مصر پس از سقوط مبارك

Impact of Religious Gap between Shia and Sunni on Political Relations between Iran and Egypt after Mobarak

مهم‌ترين رخداد منطقه خاورميانه پس از انقلاب 1979 ايران، موج خيزش بيداري كنوني در اين منطقه است؛ خيزشي كه ضديت با استبداد، تقاضاي بهبود وضع معيشتي مردم و اسلام‌گرايي، ويژگي­هاي اصلي آن به‌شمارمي‌روند. بي‌ترديد مهم‌ترين كشوري كه انقلاب در آن به‌وقوع‌پيوسته، مصر است. موقعيت استراتژيك اين كشور، تأثير آن در تحولات منطقه و جهان اسلام و نقش آن در مسئله فلسطين، موجب شده‌است كه نوشتار حاضر به بررسي اوضاع آن پرداخته، موانع روابط اين كشور با جمهوري اسلامي ايران را مورد كنكاش قراردهد. پرسش اصلي اين است كه «چرا پس از وقوع انقلاب در مصر و سقوط رژيم ديكتاتوري مبارك و دست‌كم تا پيش از خارج‌شدن قدرت از دست اخوان‌المسلمين، روابط سياسي دو كشور ايران و مصر به نقطه مطلوب مدنظر نرسيد؟»؛ انتظارمي‌رفت با وقوع انقلاب در مصر و بركناري رژيم مبارك ازيك‌سو و روي‌كارآمدن اخوان‌المسلمين با گرايش‌هاي اسلامي ازسوي‌ديگر، روابط دو كشور ايران و مصر پس از سي سال بهبوديابد. اگرچه مقام‌هاي سياسي دو كشور، سفرهايي به كشورهاي همديگر داشتند، اين ديدارها نتوانست روابط سياسي ميان دو طرف را به نقطه مورد انتظار برساند. شكاف عقيدتي ميان شيعه و سني، نقش غرب و آمريكا در اين مسئله، سلفي‌گري و عقايد ضد شيعه و ضد ايراني درزمره عوامل تأثيرگذار بر عدم بهبود روابط دو كشور بودند. در اين تحقيق از روش توصيفي تحليلي و با داده‌هاي كتابخانه‌اي استفاده‌شده‌است.

The most important event after 1979 Iran’s revolution is the current awareness wave in the area; the movement in which protest against cruelty, improvement of living condition and Islam following are the main properties. Undoubtedly the most important country for this event is Egypt. This country’s strategic position and its impact on Islam world especially in Palestine has caused this paper survey its conditions and the obstacles for political relation between Egypt and Iran. The question is that why the political relation did not reach appropriate condition after Egypt’s revolution and dismissal of Hosni Mobarak and before Ekhvan Al Moslemin Party dismissal? It was expected that in this condition the political relation get better after 30 years. Although both side officials had travels to the other country, but it did not resolved the problem. The obstacle for this included political gap between Shia and Sunni, West and USA’s role, antiIranian and antiShia beliefs. This was descriptiveanalytic documentary research. entative of the Armenians on the one hand and the love and sense of belongingness of the Kurds to their ancestral motherland on the other hand, defeated Abdul Hamid II’s policies. The present research is a documental study.