خطاب به پروانه ها؛ درباره ي نظريه ي شعري رضا براهني

كتاب خطاب به پروانه ها و چرا من ديگر شاعر نيمايي نيستم مجموع يك دفتر شعر سروده رضا براهني و يك مقاله بلند در تبيين مباني نظري جديد وي در باب شعر معاصر است. وي در اين بخش، مي كوشد بحران شعر معاصر را با بررسي آراي نظري نيمايوشيج و احمد شاملو بررسي كند و با ارائه نظريات جديد و تجلي اين نظريات در سروده هاي خويش، راه گذر از نيما و شاملو و بحران گريبان گير شعر معاصر را نشان دهد. نگارنده كوشيده است صحت و سقم داوري هاي براهني را در باب مطالب بيان شده بسنجد و نگاهي به نظريه شعري براهني بيندازد. در پايان نگارنده به اين نظر مي رسد كه براهني بيش از گذر از شعر نيمايي قصد تبيين مشكلات شعر و نظريه شخص نيما را دارد و اگر به شعر نيمايي فراتر از نيما به صورت يك جريان مي نگريست بسياري از مشكلات حل مي شد. ديگر اين كه برخي از مشكلات ذكر شده در شعر و آراي نيما اساسا بي پايه و گاه مبني بر گونه هايي از مغلطه است. نهايتا اين كه نگاه براهني به شعر اگرچه جذابيت هاي نظري دارد اما سخناني كه وي بر اساس اين نظريات در باب شعر خود مي گويد بيانگر عدم توفيق اين نظريات در حوزه عمل و اجراي شاعرانه است.