ارزيايي سيستم منابع آب با رويكرد يكپارچه بر اساس چارچوب حسابداري آب در محدوده مطالعاتي مشهد

ارزيابي به عنوان يكي از گام هاي اساسي مديريت يكپارچه منابع آب از مهم ترين مراحل برنامه ريزي و اجراي آن است. در اين راستا، نظام حسابداري آب به عنوان ابزاري براي سازماندهي و تركيب داده هاي گردآوري شده از منابع مختلف به منظور تدوين يك سيستم اطلاعاتي و فراهم آوردن امكان ارزيابي يكپارچه سيستم هاي منابع آب از طريق پيوند بين داده هاي فيزيكي و اقتصادي معرفي مي شود. منطقه مورد مطالعه، محدوده مطالعاتي مشهد بود. با توجه به چارچوب پيشنهادي سازمان ملل، پس از تدوين حساب هاي آب مربوط به منطقه، متناظر با سال هاي1380 و 1385، با استخراج نشانگرهايي به تحليل وضعيت منابع آب پرداخته شد. در نهايت با در نظر گرفتن گزينه هايي بر اساس مدارك موجود و اسناد توسعه بر اساس مدل تحليلي سيستم ديناميك در محيط SIMULINK به ارزيابي نهايي منطقه پرداخته شد. نتايج حاصل نشان داد كه اگر ارزيابي بر مبناي مقياس منطقه اي (و نه مزرعه) صورت گيرد با اعمال اصلاحات در مديريت عرضه و تقاضا (به ويژه اصلاح مصارف آب در كاربري هاي مختلف بخصوص كشاورزي و بازتخصيص سهم آب بين بخش هاي مختلف) مي توان ميزان افت آبخوان و همچنين توليد ناخالص داخلي را در منطقه بهبود بخشيد. براي نمونه مي توان با عدم اختصاص آب به بخشي از محصولات پرمصرف كشاورزي و تخصيص آن به خدمات، به ترتيب 2115 و 5690 ريال در هر مترمكعب در بهره وري منطقه در سال هاي 85 و 80 بهبود به دست آورد.