پژوهشي بنيادين در حوزۀ مفاهيم نظري سياستگذاري رسانه اي

Essential research in the field of theoretical concepts of media policy

سياستگذاري رسانه‌اي، راهبردهاي كلاني است كه بر هدايت رسانه‌ها در نيل به اهداف مشخص نظام حاكم دلالت دارد. از‌ آنجا‌كه حوزۀ سياستگذاري رسانه‌اي، حوزه‌اي ناشناخته در داخل كشور است، هدف اين پژوهش، اجراي پژوهشي نظري در حوزۀ سياستگذاري رسانه‌اي و تبيين چارچوبي نظري براي آن است. از بررسي‌هاي به‎عمل‎آمده مشخص شد كه از بعد نظري دو رويكرد در حوزۀ سياستگذاري رسانه‌اي وجود دارد؛ رويكرد اول كه رويكردي سنتي به سياستگذاري رسانه است، رسانه‌ها را نهادهايي قابل سياستگذاري مي‌داند و در اين راستا بيشتر دولت و حاكميت‌ها را پر‌رنگ مي‌كند كه چطور دولت‌ها براي حفظ منافع عمومي دست به سياستگذاري رسانه‌اي مي‌زنند. رويكرد دوم ‌از نظر پيشرفت‌هاي تكنولوژيك حوزۀ ارتباطات، عرصۀ رسانه را عرصه‌اي غير‌قابل سياستگذاري مي‌داند. در اين مقاله تلاش شده است بر‌اساس مدل‌ها و نظريه‌هاي موجود در حوزۀ سياستگذاري رسانه‌اي، در قالب اين دو رويكرد چارچوب نظري جداگانه‎اي تدوين شود.

Media policy is the major strategies that guide the media in achieving the specific objectives. Since the field of media policy area in the country is unknown, purpose of this study is carried out theoretical research in the field of media policy and develops a theoretical framework. Theoretically there are two approaches in the field of media policy. The first approach is that the traditional approach to media policy, media and policy institutions can be understood in this context to highlight the role of government and the rule of it that how governments protect the public interest.The second approach is an approach those in terms of technological advances in the field of nonmedia communication#039 s policy. In this work, based on models and theories in the field of media policy, theoretical framework in the form of two separate approaches has been developed.Key words: media, media policy, policy