بررسي تاثير منعقدكننده نانو در كاهش آلودگي ميكربي آب هاي آشاميدني (مطالعه موردي)

استفاده از فناوري هاي نوين به خصوص فناوري نانو در راستاي كاهش اثرات سوء آلودگي هاي محيط زيستي، به عنوان يكي از راهكارهاي مديريتي مطرح است. استفاده از اين فناوري در ارتباط با منابع آب، با توجه به چالش هاي پيش رو ضروري به نظر مي رسد. بر اساس اين پژوهش ميزان تاثير مواد منعقدكننده نانو بر كاهش بار آلودگي ميكربي آب هاي آشاميدني به صورت موردي در شهر ايلام با آناليز شاخص هاي كيفي ميزان اكسيژن مورد نياز بيولوژيكي (BOD5)، سختي كل (TH) و ميزان كليفرم هاي گوارشي در نمونه هاي آب هاي آلوده مورد ارزيابي قرار گرفت. استفاده از اين گونه مواد در دماهاي بالا در حدود 40 درجه سلسيوس، زمان ماند بيشتر از يك ساعت و pH برابر 6 بيشترين تاثير را در كاهش ميزان بار آلودگي ميكربي و BOD5 داشته ولي بر ميزان سختي كل هيچ گونه اثري نگذاشته است. اين امر حاكي از آن است كه كارايي اين گونه مواد منعقدكننده نانو در شرايط دماي بالا و pH زير حالت خنثي، بيشترين تاثير خود را در كاهش ميزان بار آلودگي ميكربي دارد و استفاده از اين مواد مي تواند از مصرف بيش از حد ساير مواد متداول منعقدكننده و مواد گندزدا در تصفيه خانه هاي آب جلوگيري نموده و در سالم سازي آب آشاميدني به كار رود و تا حد بسيار زيادي در جهت بهبود و بهينه سازي سيستم تصفيه مناسب آب هاي آلوده براي آشاميدن با توجه به محدوديت منابع آبي در جهان و ايران مورد استفاده قرار گيرد.