مروري بر روش هاي بيومتري براي اصلاح مقاومت به شوري در گياهان زراعي

شوري منابع آب و خاك از مهم ترين مشكلات كشاورزي به ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك است. شور شدن تدريجي خاك از مسايل مهم در بسياري از مناطق جهان به خصوص در كشور ما مي­باشد. شوري موجب كاهش رشد و عملكرد محصولات زراعي مي شود. به دليل مشكلات عمده اي كه شوري خاك براي توليد محصول ايجاد نموده، اصلاح گران گياهان به دنبال روش هاي اصلاحي مناسبي براي توليد گياهان متحمل به شوري هستند. انتخاب روش اصلاحي موثر به وسعت اطلاعات در مورد سيستم هاي ژتنيكي كنترل­كننده صفات انتخاب شده بستگي دارد. شناسايي ژن هاي ايجاد كننده مقاومت يا تحمل و تعيين اثرات ژني آن­ها در هنگام بروز تنش شوري بسيارحائز اهميت است. اصلاح­گران از چندين روش بيومتري براي بررسي ژنتيك گياهان استفاده نموده اند. از ميان آنها، طرح هاي كاروليناي شمالي، تلاقي داي آلل، تجزيه لاين × تستر، تحزيه ميانگين نسل­ها و تجزيه آميزش­هاي سه گانه در آزمايش هاي اصلاح نباتات بسيار معمول هستند. در اين بررسي مروري بر كارآيي طرح­هاي مذكور در تبيين ژنتيك مقاومت به شوري در گياهان مختلف انجام شده است. نتايج حاصل از اين تجزيه هاي بيومتري با تاكيد بر جنبه هاي كاربردي آن­ها مورد بررسي قرار گرفته است.