اصول، ابعاد و متغيرهاي رضايتمندي سكونتي در برنامه ريزي مسكن مهر (نمونه موردي: شهرك مهرگان)

مسكن به عنوان یك نیاز همواره در جوامع مختلف مطرح بوده است. در ایران نیز، سیاست های مختلفی برنامه ریزی و اجرا شده است. یكی از این سیاست ها، برنامه مسكن مهر است. علی رغم آنكه مسكن مهر به عنوان یكی از بزرگترین و پربحث ترین طرح های ملی در جهت حل مشكل مسكن گروه های كم درآمد ارائه شده است، مشكلات اجتماعی و به عبارتی نارضایتی ساكنان را همراه داشته است. لذا پرسش اصلی این است كه با بكارگیری چه اصولی می‌توان رضایتمندی ساكنان را ارتقاء داد و مانع از بروز مشكلات در این محدوده ها شد. مقاله حاضر با هدف تحلیل برنامه ریزی مسكن مهر و سنجش رضایتمندی سكونتی در شهرك مهرگان تدوین شده است. همچنین به شناسایی اصول، ابعاد و متغیرهای آن می پردازد. بررسی ها طبق روش تحقیق بنیادی، تحلیل قیاسی و استنتاجی صورت پذیرفته است و در ادامه متغیرهای دستیابی به رضایتمندی سكونتی در مسكن مهر در قالب پرسشنامه و از ساكنان مورد نظرسنجی قرار گرفتند. سپس، اطلاعات حاصل با استفاده از روش های آماری تحلیل عاملی، تحلیل رگرسیونی، تحلیل معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند و از نرم افزارهای Lisrel، Spss و Smart PLS استفاده شده است. در این میان "جامع‌نگری" به عنوان یكی از اصول مهم معرفی شده كه به موجب ایجاد نگاهی یكپارچه به مسائل، از تمركز صرف به بخشی از مشكلات جلوگیری كرده است. از سوی دیگر "توسعة اجتماع‌مبنا" موجب می‌شود تا با حضور ساكنان در تمام فرآیند مسكن مهر، ضمن بهره‌‌مندی از دارایی‌های جامعة محلی و سرمایه‌های اجتماعی، اقدامات مسكن مهر به دیدگاه‌های ساكنان نزدیك شده و در نهایت رضایتمندی آن ها حاصل شود، به عبارت دیگر دو اصل جامع‌نگری و توسعة اجتماع‌مبنا از اصول مهم در سیاست های مسكن مهر می‌باشند كه در كنار اصل "فرآیندمحوری"، می‌توان انتظار رضایتمندی ساكنان را از نتایج آن داشت. در انتها تاثیر اصل توسعه اجتماع مبنا بر اصل جامع نگری مورد بررسی قرار گرفته است.