بررسي تاثير كاربري زمين بر رفتار عابران در خيابان هاي شهري (نمونه موردي خيابان دانشجو- مشهد)

امروزه خیابان‌های شهری به سبب وجود كاربری‌های مختلف، از جمله تأثیرگذارترین عناصر شهری در زندگی روزمره شهروندان هستند. اما متاسفانه بی توجهی طراحان و برنامه ریزان شهری به تأثیرات كاربری‌ها بر رفتار عابران، اثرات نامطلوبی بر كیفیت‌های فضای شهری از جمله تعاملات اجتماعی و تنوع بخشی فعالیت‌ها را به همراه داشته است. در این بین بررسی پژوهش‌های پیشین نشان می‌دهد كه در ادبیات طراحی شهری مطالعه رفتارهای عابران صرفا معطوف به حركت پیاده بوده و به تأثیر انواع كاربری‌ها بر رفتار عابران در فضاهای شهری كمتر توجه شده است. از این رو مطالعه حاضر بر آن است تا با بررسی تأثیر كاربری‌ها بر انواع فعالیت‌ها و رفتار عابران علاوه بر تأمین خلاء تحقیقاتی موجود پیرامون عوامل عملكردی مؤثر در ایجاد سرزندگی در طراحی شهری به فراهم نمودن زمینه مطلوب جهت ایجاد تنوع رفتاری با تأكید بر نوع كاربری در خیابان دانشجو‌‌ی مشهد بپردازد. لذا مخاطب اصلی این مقاله را می‌توان طراحان و برنامه ریزان شهری دانست. مقاله حاضر به صورت كیفی و از نوع توصیفی-تحلیلی است و در آن از روش‌هایی نظیر مشاهده و ثبت الگوهای رفتاری، برای بررسی رفتار عابران و انجام دادن بازدیدهای میدانی و پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات پیرامون كاربری‌ها استفاده شده است. اطلاعات به دست آمده از این طریق به كمك آزمون همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته‌های این مقاله نشان می‌دهد میان كاربری‌ها و رفتار عابران رابطه معناداری وجود دارد. در نهایت نتیجه به دست آمده دراین مقاله حاكی از آن است كه كاربری‌های با مقیاس عملكردی ناحیه و كاربری‌های با میزان تناوب مراجعه یك یا چند بار در ماه و پاسخ گو به نیازهای ثانویه، قادر به ایجاد رفتارها و فعالیت‌های متنوع تر عابران در خیابان هستند.