تحليل فضايي منطقه كلانشهري تبريز با رويكرد زيست پذيري

زيست پذيري يكي از بزرگ ترين ايده هاي برنامه ريزي شهري دوران معاصر است و ايجاد زيست پذيري در ميان شهرهاي جهان سوم مساله نگران كننده اي است. در اين ميان مسائل مرتبط با زيست پذيري در كشورهاي جنوب به دليل نرخ رشد شتابان جمعيت در مناطق كلان شهري به صورت حادتري بروز نموده است؛ بنابراين نوشتار حاضر در پي آن است كه با هدف شناخت پايه اي از وضعيت حاكم بر زيست پذيري منطقه كلان شهري تبريز بپردازد. براي دستيابي به اين هدف، با بهره گيري از روش كتابخانه اي-پيمايشي و ابزار پرسشنامه محقق ساخته؛ 384 نفر از شهروندان ساكن منطقه كلان شهري تبريز به روش نمونه گيري احتمالي (به روش تصادفي ساده) مورد ارزيابي قرار گرفته و اطلاعات گردآوري شده با استفاده از تحليل هاي آزمون T تك نمونه اي؛ آزمون تحليل واريانس (ANOVA)؛ و تحليل مسير در محيط نرم افزار spssمورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفته اند. نتايج به­دست آمده نشان داد كه زيست پذيري منطقه كلان شهري تبريز با ميانگين 86/2 و آماره t 75/4 در حد متوسط قرار داشته و با توجه به مطلوبيت عددي آزمون (3)، مي توان گفت آماره T تمامي ابعاد زيست پذيري منطقه كلان شهري تبريز قابل قبول مي باشد. همچنين نتايج نشان داد در تمامي نقاط اين محدوده؛ شرايط زيست پذيري يكسان نيست و بين منطقه كلان شهري تبريز مورد مطالعه از نظر تفاوت شاخص زيست پذيري تفاوت معناداري ديده مي شود. در اين ميان، شاخص اقتصادي با مقدار F، 205/47 بيش­ترين مقدار اختلاف و تفاوت را دارد و مي توان گفت كه در شاخص اقتصادي، اختلاف زيست­پذيري در منطقه كلان شهري تبريز بيش­تر از ساير شاخصه ها است.