تاثير افزايش عيار سيمان در نسبت هاي آب به سيمان ثابت بر خواص بتن تازه و دوام در بتن خودتراكم

با گذشت زمان و با توجه به مزاياي بسيار بتن خودتراكم، شاهد اقبال روزافزون به اين نوع بتن هستيم. در بتن خودتراكم به خاطر نياز به حجم خمير بيشتر در طرح اختلاط، استفاده از عيارهاي زياد سيمان مرسوم ميباشد و گاهي اين افزايش ميزان سيمان باعث عبور از مقدار بهينه مصرف سيمان ميگردد كه بر خلاف تصور عموم با افزايش هزينه و مصرف سيمان بيشتر، كاهش مقاومت فشاري را نيز به دنبال دارد. اما مهمتر از اين كاهش در مقاومت فشاري، كاهش دوام و طول عمر سازه بتني است كه كمتر به آن توجه ميشود. در مركز تحقيقات بتن شهيد رجايي جمعا تعداد 15 طرح اختلاط بتن با سه نسبت اب به سيمان 0٫34، 0٫37 و 4، 0، با افزايش منظم عيار سيمان ساخته شد و خواص بتن تازه و مقاومت فشاري مورد ارزيابي قرار گرفت. سپس جهت بررسي دوام در اين طرح ها سه آزمايش مقاومت الكتريكي، جذب آب حجمي و آهنگ جذب آب بتن به عنوان ملاك نفوذپذيري انجام گرفت. در تمامي طرح ها براي تامين خواص بتن تازه از پودر سنگ آهك (كربنات كلسيم)، به عنوان مادهاي خنثي با نسبت جايگزيني 10 درصدي ماسه استفاده گرديد. در اين مقاله مشاهده مي شود با افزايش 15 درصدي عيار سيمان نسبت به عيار بهينه ( معادل 75 كيلوگرم)، ميزان نفوذپذيري بتن به طور ميانگين تا 14 درصد افزايش مييابد و اين افزايش نفوذپذيري در شرايط رويارويي بتن با عوامل مهاجم نظير حملات سولفاتي و كربناتي در بتن، دوام و طول عمر سازه را كاهش ميدهد. همچنين با عبور از مقدار بهينه عيار سيمان، تاثير به سزايي در خواص بتن تازه مشاهده نگرديد.