نقش نگرش عمومي به اخلاق در فعاليت حرفه اي كاركنان صنعت هتلداري

زمينه: اخلاق كاري مهم ترين عامل در موفقيت صنعت هتلداري مي­باشد. تحقيق حاضر با هدف بررسي نقش نگرش عمومي به اخلاق در فعاليت حرفه­اي كاركنان و نيز تاثير عوامل جمعيت­شناختي بر اخلاق كاري آنها در مجموعه هتل­هاي پارسيان رامسر، صورت پذيرفته است. روش: تحقيق حاضر از نوع كاربردي و توصيفي-پيمايشي مي­باشد. جامعه آماري تحقيق را كاركنان واحدهاي پذيرش، صندوق، تشريفات و غذا و نوشابه، خانه­داري، و حراست و انتظامات، به تعداد 105 نفر تشكيل دادند كه از ميان آنها 82 نفر با استفاده از نمونه گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده­ها از طريق دو پرسشنامه استاندارد جمع آوري شدند. در تحليل داده­ها، از آزمون همبستگي اسپيرمن، تحليل رگرسيون خطي، تحليل عاملي تاييدي و آزمون­هاي يومن­ويتني و كروسكال واليس استفاده گرديد. يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه بين متغير­هاي نگرش عمومي كاركنان به اخلاق و اخلاق كاري آنها و تمامي ابعاد آن همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين مشخص گرديد كه تفاوت معناداري ميان عوامل جنسيت، گروه سني و سطح تحصيلات با اخلاق كاري كاركنان وجود دارد. نتيجه­ گيري: به طوركلي نگرش عمومي كاركنان به اخلاق بر فعاليت حرفه­اي آنها در صنعت هتلداري تاثيرگذار مي­باشد؛ يعني مي­توان از طريق درك نگرش عمومي به اخلاق، به پيش بيني و تبيين اخلاق حرفه­اي و ابعاد آن پرداخت. همچنين با توجه به وجود تفاوت معنادار ميان عوامل جنسيت، گروه سني و سطح تحصيلات با اخلاق كاري، اين موضوع بايد براي مديران هتل مهم تلقي شود كه تمامي ويژگي هاي كاركنان خود را بشناسند و همين مقدار كم از انحراف هاي رفتار حرفه اي را به صفر برسانند.