رابطه بين اخلاق حرفه اي و چابكي سازماني: نقش ميانجي توانمندسازي شناختي

زمينه: يكي از الزاماتي كه امروزه براي سازمان ها حياتي به نظر مي رسد چابكي سازماني است، كه اين مهم مي تواند در پرتوي اخلاق حرفه اي و توانمندسازي شناختي توسعه يابد. با درك اين مسئله پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين اخلاق حرفه اي و چابكي سازماني با تاكيد بر نقش ميانجي توانمندسازي شناختي انجام شده است. روش: روش تحقيق توصيفي و طرح پژوهشي همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي همدان مي باشد كه از ميان آنها 163 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم هر طبقه به عنوان نمونه آماري جهت مطالعه انتخاب شدند. براي گردآوري داده هاي پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها در دو سطح توصيفي و استنباطي انجام شد. در سطح توصيفي از آماره هاي نظير ميانگين، انحراف استاندارد، كجي و كشيدگي و در سطح استنباطي از آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير بهره گرفته شد. يافته ها: رابطه بين اخلاق حرفه اي و چابكي سازماني مثبت و معنادار بود. رابطه بين اخلاق حرفه اي و توانمندسازي شناختي مثبت و معنادار بود. رابطه بين توانمندسازي شناختي و چابكي سازماني مثبت و معنادار بود. رابطه بين اخلاق حرفه اي و چابكي سازماني با نقش ميانجي توانمندسازي شناختي مثبت و معنادار بود. نتيجه گيري: در نتيجه براي افزايش چابكي سازماني در دانشگاه ها مي بايست به اخلاق حرفه اي و توانمندسازي شناختي اعضاي هيئت علمي توجه كرد.