تحليل روابط رهبري امنيت مدار، فضاي اخلاقي و اعتماد سازماني

زمينه: با توجه به اينكه ماهيت تعاملات رهبر با زيردستان و فضاي اخلاقي حاكم بر سازمان مي توانند بر كم و كيف بروندادهاي سازماني اثرگذار باشند، لذا هدف از پژوهش حاضر، تحليل روابط بين رهبري امنيت مدار، فضاي اخلاقي و اعتماد سازماني بوده است. روش: اين پژوهش به روش توصيفي - همبستگي انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش، كليه كاركنان بانك هاي كشاورزي و صادرات شهر سنندج بود (250 نفر). با استناد به جدول كرجسي و مورگان، نمونه اي به حجم 152 نفر، به شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند كه از اين تعداد، 110 پرسشنامه كامل بازگردانده شد. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه رهبري امنيت مدار، پرسشنامه فضاي اخلاقي، پرسشنامه اعتماد سازماني بود كه روايي آن ها با استناد به نظر متخصصان و پايايي آن ها از طريق محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون ساده و چندگانه، و تحليل مسير استفاده شد. يافته ها: بين رهبري امنيت مدار با فضاي اخلاقي و اعتماد سازماني رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. رابطه بين فضاي اخلاقي و اعتماد سازماني، مثبت و معنادار بود. متغير فضاي اخلاقي مي توانست نقش ميانجي را در ارتباط بين برخي از ابعاد رهبري امنيت مدار و اعتماد سازماني ايفا نمايد. نتيجه گيري: بر مبناي يافته هاي پژوهش، مديران بانك ها مي توانند از طريق رفتارهايي همچون پذيرش زيردستان، استفاده از انگيزش دروني و نشان دادن پتانسيل هاي كاركنان به آن ها، زمينه را براي بهبود فضاي اخلاقي سازمان و به تبع آن، ارتقاي اعتماد سازماني فراهم آورند.