اثر تمرين هوازي بر سطح سرمي اندوتلين-1 و مالون دي آلدئيد زنان بالاي 60 سال غيرفعال

زمينه و هدف : افزايش سطح اندوتلين-1 و مالون دي آلدئيد سرمي با افزايش خطر بروز بيماري عروق كرونر همراه است. اين مطالعه به منظور تعيين اثر هشت هفته تمرين هوازي بر سطح سرمي اندوتلين-1 و مالون دي آلدئيد زنان بالاي 60 سال غيرفعال انجام شد. روش بررسي : در اين مطالعه شبه تجربي 21 زن بالاي 60 سال غيرفعال به صورت غيرتصادفي در دو گروه كنترل (10 نفر) و مداخله (11 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرين هوازي شامل هشت هفته تمرين هوازي (با شدت 50 تا 70 درصد حداكثر ضربان قلب ذخيره)، هر هفته سه جلسه يك ساعته اجرا شد. سطح اندوتلين-1 و مالون دي آلدئيد سرمي پيش از شروع و پس از پايان مداخله تمريني تعيين شد. يافته ها : اندوتلين-1 سرمي گروه مداخله پس از هشت هفته تمرين هوازي (3.42 در مقابل 2.19 پيكوگرم بر ميلي ليتر) به ميزان 35.96% كاهش يافت (P<0.05). اين ميزان در گروه كنترل نيز با كاهش 41.09% (4.38 در مقابل 2.58 پيكوگرم بر ميلي ليتر) از نظر آماري معني دار بود (P<0.05)؛ اما تغييرات ميانگين اندوتلين-1 سرمي زنان در مقايسه بين گروهي تفاوت آماري معني داري نداشت. در انتهاي مطالعه كاهش ميزان مالون دي آلدئيد سرمي گروه مداخله (12.47 در مقابل 12.27 ميكرومول بر ليتر) در مقايسه با گروه كنترل (22.09 در مقابل 15.97 ميكرومول بر ليتر) از نظر آماري معني دار نبود. نتيجه گيري : سطح سرمي اندوتلين-1 در هر دو گروه مداخله و كنترل در انتهاي مطالعه كاهش يافت؛ لذا تمرين هوازي منظم با شدت متوسط اثرگذار نبود.