حداقل غلظت مهاركنندگي نانو ذره نقره عليه استافيلوكوكوس اورئوس و ارتباط آن با مقاومت به متي سيلين و منشا جداسازي باكتري

زمينه و هدف : افزايش مقاومت آنتي بيوتيكي به ويژه مقاومت به متي سيلين در باكتري هاي پاتوژن مانند استافيلوكوكوس اورئوس موجب تهديد سلامت انسان به خصوص در بيمارستان شده است. نانوذرات فلزات سنگين مانند Ag براي مهار اين باكتري استفاده مي شود. اين مطالعه به منظور تعيين حداقل غلظت مهاركنندگي نانو ذره نقره عليه استافيلوكوكوس اورئوس و ارتباط آن با مقاومت به متي سيلين و منشا جداسازي باكتري انجام شد. روش بررسي : در اين مطالعه توصيفي – تحليلي حداقل غلظت مهاركنندگي (MIC) نانوذره نقره بر روي 183 ايزوله استافيلوكوكوس اورئوس توسط روش ميكرودايلوشن ارزيابي شد. 30 ايزوله، براساس وجود ژن mecA به عنوان MRSA در نظر گرفته شدند. ايزوله ها از بيماران، بيني حاملين سالم و مواد غذايي تهيه شد. مقايسه سطح MIC در ايزوله ها بر مبناي مقاومت به متي سيلين، منبع جداسازي باكتري و مقاومت به ساير آنتي بيوتيك ها انجام گرديد. يافته ها : ميانگين MIC نانو ذره نقره بر 183 ايزوله مستقل استافيلوكوكوس اورئوس 1.89±2.9 ميكروگرم بر ميلي ليتر برآورد شد و از 16-1 ميكروگرم بر ميلي ليتر متغير بود. ميانگين MIC نانوذره نقره در ايزوله هاي جدا شده از مواد غذايي 0.7±2 ميكروگرم بر ميلي ليتر، حاملين سالم 2.4±4.1ميكروگرم بر ميلي ليتر و بيماران 2.1±3.4 ميكروگرم بر ميلي ليتر تعيين شد (P<0.05). ميانگين MIC نانوذره نقره درايزوله هاي فاقد ژن mecA 2.3±3.9 ميكروگرم بر ميلي ليتر و در ايزوله هاي حاوي اين ژن 1.4±2.4 ميكروگرم بر ميلي ليتر تعيين شد (P<0.05). ميانگين MIC نانوذره نقره در ايزوله هاي مقاوم به جنتامايسين نيز كمتر از ايزوله هاي حساس به آن بود (P<0.05)؛ ولي بين MIC نانو ذره نقره و مقاومت به ساير آنتي بيوتيك ها ارتباط آماري معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري : ارتباط معني داري بين MIC نانوذره نقره در ايزوله هاي استافيلوكوكوس اورئوس با منشا جداسازي نمونه و مقاومت به متي سيلين و جنتامايسين وجود دارد. با توجه به پايين بودن MIC نانو ذره نقره بر ايزوله هاي مقاوم به متي سيلين، امكان استفاده از آن در كنترل MRSA در عفونت بيمارستاني مي تواند مورد توجه بيشتري قرار گيرد.