بهينه سازي محيط كشت BG11 به منظور افزايش تأثير ضدقارچي سيانوباكتري Cyanobacterium sp. PGU1 عليه برخي بيمارگرهاي قارچي گياهان

سيانوباكتري ها به علت توليد انواع متابوليت هاي ثانويه و تركيبات ضد ميكروبي موردتوجه بسياري از محققان قرارگرفته اند. اين تحقيق به منظور بهينه سازي محيط كشت BG11 با هدف افزايش تاثير ضد قارچي سيانوباكتري Cyanobacteriumsp.PGU1 عليه دو قارچ بيماريزاي گياهي Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici و Rhizoctonia solani AG2-2-IIIB انجام شد. سيانوباكتري جداسازي شده از آب خليج فارس با دو روش ريخت شناختي (مورفولوژيك) و تعيين توالي 16S rRNA با عنوان Cyanobacterium sp. PGU1 شناسايي شد. بهينه سازي محيط كشتBG11، با تغيير ميزان منابع نيتروژن و فسفات موجود در محيط كشت، هركدام در سه سطح، شامل 75/0، 5/1 و 3 گرم در ليتر براي NaNO3 و ميزان 02/0، 04/0 و 08/0 گرم در ليتر براي K2HPO4انجام شد و تاثير اين مقادير بر فعاليت ضد قارچي سيانوباكتري بررسي شد. تاثير ضد قارچي عصاره متانولي به دست آمده از كشت خالص سيانوباكتري، پيش و پس از بهينه سازي به روش اختلاط عصاره در محيط كشت بررسي شد. پس از بهينه سازي محيط كشت، درصد جلوگيري از رشد F. oxysporum f. sp. lycopersici از 33/79 به 43/87 درصد و براي AG2-2-IIIB R. solani از 47/82 به 62/90 درصد افزايش يافت.